Kullanalım Ne Olur Aklımıza Yatmayanları Bile

Gezdiğim tüm yerlere daha önceden gidenler olmuştur, ilk anı yaşamayı erteleyip önemli gördüğüm alanlarda bilgi sahibi olmaya bakıyorum artık. Bunu yaparken de ,çağrışımlara açık olabilmek için tüm çabayı gösteriyorum.Haz peşinde koşup duranlara diyeceğim yok,al işte oyunu da farklılık yarat demenin uzaklara bakış atmalardan hiç farkı yok.

Her insan gelse de göz yaşlarında ıslansak beraberce. Ne güzel olurdu bunun gerçekleşmesi, zayıf okumalarda bulunup ertesi gün unutulacak bilgiler yerine bunu kullanabilsek keşke. Kimsenin dikte ettiği şeyleri sallamamayı öğrendim okulda. İçi boş konuşmalara kulak asmamayı.Yanmış hareketlerimin de kopyası çok öncelerden beri vardı zaten. Dakikaları sayarak geçirdiğim sıkıntıların azalmaya başlaması mutlu edici.

Bakın,kırılıyorum ama önemli değil. Saklamıyorum kimseden , efendim yok çünkü, hesabı verince ruhuma ,bir şey kanatlanıyor içimde. Ne yazdığımı bile hatırlamıyorum zamanla,böyle günlerde yaşama tutunanlarla konuşmak güzel oluyor.Bu derece sert olanlara karşı takındığım tavırlarda yumuşama seziyorum, onlar da beni anlıyor olacaklar ki tüm sevgilerde birleşiyoruz ince bir zaman zarfında.

Etrafımda yaratılan korku tünellerinde yer alan sığınmacılar,tüm varlıklarının önüne yabancı nesneler getirmek konusunda çok ısrarcı davranıyor. Bunun nedenini anlayamasam da tecrübe kazanıyorum buralardan.Her hareket bir gün sonu sağlarken, yavaş adımlarla en son kahramanın kim olacağını düşünerek koyuyorum kafamı yastığa.