Maya Meselesi

Bir konu beni incitiyor.Günümüzde insanlara hak ettikleri değer ve vasıfları vermiyoruz.Bu durum günümüzde benim için hayli üzücü bir hâl aldı.

İnsanlara saygımız da bir azalma mı başladı ?Ya da kendimize duymadığımız saygıyı karşımıza verecek şekilde bir yöntem mi bulamadık?Kişinin öz saygısını yitirdiği bu günlerde elimizde mum ile saygı görmeyi aramaya başladık.Ne kadar saygı ve sevgi dolu olsak da karşımızdaki kişilerde bize sunacak saygı ve sevgi hazneleri boşsa maalesef bizlere sadece verecekleri kötülük oluyor.Sahi ne zamandan beri bizler bu hale geldik?Önce kendimize saygıyı yitirdik daha sonra karşımızdakinden de saygımızı esirgedik, durduk.İnsanlığın temel taşlarından olan bu saygı taşını nasıl da çok etmeye başladık?

Beşeriz.Hamurumuzun mayası, dürüstlük ve saygı ile yoğrulmuş olmalı.Eskiden de öyleymiş.Son yıllarda her şeyin eski tadını yitirdiği gibi insani vasfımızda tadını yitirmeye başladı.Nerede laf cambazı ,yalancı, sizi aşağılayan dilinde kemiği olmayann kişi bir bakıyorsunuz ki o daha iyi şekilde ağırlanıp karşılanıyor.

Peki nedendir bu ?

Toplum içerisinde nerede saygı yoksunu, patavatsız ve bol yalan söyleyen kişilere bakıyorsunuz ki ,o el üstünde siz ise el ardındasınız.İşte ,okulda, akraba ve aile içinde de zaman zaman bu konu canınızı sıkabilir. Ben de kendimi bu konuda geliştirdim.Yaşayarak ve deneyimleyerek vicdanımın sesi ile hareket ettim. Dürüst olmasam beni bu durum beni ziyadesiyle rahatsız edecekti.Saygısız olsam ve kalp kırsam bana yakışmazdı.Kalp kırmaktan imtina ile uzağımdır.Yaşı benden büyük küçük fark etmez, saygı duyarım.İnsanları sevmenin zorunlu olmadığını düşünür ama saygı göstermenin de zorunlu olduğuna inanırım ve uygularım.Lakin ne kadar saygı duymuşsam aksine bir o kadar saygısızlık görmüşümdür.

Yılların vermiş olduğu gözlem ve davranış birikimim ile şu sonuca vardım.İnsanlar kendi mayasından olanlar ile iyi anlaşıyor ve de anlaşamıyor.Mayasında yalancılık, laf cambazlığı ,saygıdan yoksun olan kişileri yine aynı mayaya sahip kişiler hoş görüp bağırlarına basabiliyor.Kişi kendi gibi olanlar ile  daha güzel anlaşabiliyor.Yalanı seven biri, sıklıkla yalan söyleyen ile daha iyi anlaşıyor.Nedeni aynı dili konuşmaları olabiliyor.Çevresine saygı duymayan bir kişi, yine kişiliğini yitirmiş kişi ile daha rahat anlaşabiliyor.Bunun nedeni aynı frekansa sahip olmaları.Dürüst insan ,dürüst olmayanı hayatına almazken, kendisine saygı duyan kişi de kendisine saygı duymayan kişiyi kendine uygun ,layık ve anlaşabileceği kişiler içinde diyaloglara giriyor.Bende bir köşede oturmuş sadece izliyorum.Hayatımdan çıkan ve çıkarmış olduğum kişilerin neden benim hayatımda olamamsı gerektiğini yukarıda belirttim.Dürüst olduğuma inanırım ve asla saygımdan taviz vermem.Hâl böyle olunca çevremde anlaşabileceğim insan sayıları hayli azaldı.İnsanlar bu fani dünyanın ihtişamına kapılmış gidiyor, dürüstlükten ve saygıdan uzak bir şekilde…