Mekanın Cennet Olsun AŞK

Bu bedenin sen olmadıkça bir önemi yok ki. Yarınlarımda sen olmadıkça gelecek boş işte.

Sen ikiyüzlü aşkınla kaybettin bizi. Ellerinde ben vardım yüreğinde başka birisi.

Gözlerinde başka aşkın kıvılcımları vardı. Benim masallarımdın sen hep yarım kalan bir türlü bitmek bilmeyen. Korktuğum karanlıkta, seni dinledikçe ısınıyor ve dalıyordum uykuya.

Aşkımız soyundu günahlara. Beyazlar kirlendi, bulaştı kir ve kana. İçimde hiç dinmeyen bir fırtınayla koşardım sana. Omzuna yaslanınca işte yaşamak bu derdim.

Ellerini tutunca, işte bağlanmak bu...

Sevmek bu, gözünü kapatıp tüm bildiklerine yanlış yapmak bu...

Yasaktın, günahtın bana. Haramdın gönlüme.

Karanlıktı yolumuz, ama aydınlık gibiydi işte. İnsanın âşık olunca gözünün kör olması buna deniliyor herhalde.
Gönlüm bile kanmış bu yalanlara, o bile gözünü kapatmış doğru bildiklerine.

Yeşil gözlerin felaketim oldu. Cennet demiştim cehennemim oldu.

Bırak dokunma artık! Kirlettik tüm beyazları, soldu tüm çiçekler. Yasakta olsan doğruydun benim için. Kan damlar gönlüme bırak dokunma gözyaşlarıma.

Şimdi yüreğindekine git ben izin vermem yüreğindekine benimle ihanet emene. İhanetlerin sana kalsın ben küçüklüğümden beri sevemedim vedaları ben alırım yolumu.

Uzun uzun vedalaşmanın lüzumu yok, bitti işte anlıma yazılan günah bitti. Şimdi bırakalım tüm yaşanmışları, ben kefenliyorum seni yüreğimde. Allah rahmet eylesin ölen aşkı iyi bilirdik. Mekânı cennet olsun...