Ninni Bebeğim / Bekleyişler
Ninni Bebeğim,
Ninni Bebeğim!
Hadi uyusun,
Uyusun da büyüsün!
Anne ister ama, bir taraftan da küçük bebekle dertleşmek ister bebeğe beşik olan ayak ve dizler... Yalnızlığı ninni melodisine dağıtır sabır tarlası gibi... Bir kış vaktinde uykulu gözler açılır; yorgun ve ürkekçe... Taş evlerin sessizliğini duvardaki saatin sıralı sesi bozar da beklemeyi tezleştirmez... Bir Anne sabırla bekler, söyler ninnileri yavrusuna.... Ana beklemeyi bilir de, çocuğunu kucağına almış ve ayrılığı yeni yaşamış Anne ne yapsın? Bebeğin bir gece anlamsız ağlayışlarını en etkili seste susturmaya çalışır. Anasından kalanları söylenir...
Ninni de Ninni!..
Umuda bağlar kendini ve yavrusunu. Hep bekleyişler, bekleyişler... Gurbet yolu bekleyen gözü yaşlı Gelin ninniler melodisiyle bebeğini avundurur; bir o yana bir bu yana... Hangi bebek ninniden uzak kaldı ki? Bebekliğin kulaklarına duyulan sesle sancılı uykular yenildi. Ayrılık nöbetlerini özlemlerin kapısında, hasretlerin eşiğinde avuntularla teselli bulmaya çalışıldı.
Karanlık gecelerden, kışın uzun zamanlardan Anne bebek güveni yakalamışlar. Bir gönül söylerken diğer gönül dinler rahatlatan şirin sesi mutlu yüzdeki mutluluk sirayet eder Annenin yüzüne ve çelik gibi gücüne...Kırık camdan gelen rüzgar sesi karışır ninni notalarına.. Bir ninniden bir ninniye...
Çaresiz anlarda ninniyle yol aranmış dile gelmiş içten hicranlı kopuşlar...İsyan notalarına dönüşmeden umutlara dil olmuş, bekleyişlerde babanın geleceği sabahı veya gelemeyecek akşamı çocuğunun beyaz kundağı gibi sarmış dayanan gücüne, nemli duvara sırtını dayanarak:" Oyy Yavrum! Oyy!" Terennümünü dillendirmiş yorulan ama, direnen yüreğinde...
Ninniler söz olsun dönüşmüş yanık türkülere, çaresizce söylenen ağıtlara... Ayrılıklara derman olmuş, bekleyen gönül yaralarına... Tarifi olmayan sızıların hisleri kalbe uğramadan ninniler kendine yol bulmuş; varsın uzun bekleyişlerin harmanına, dinmeyen hicranın yemenine... Ninniler dökülen gözyaşın son damlası içten çekilen off! ların bitişine, beklenen basamakların eşiği olmuş büyüyen bebeklere...
Bebekler derin uykulara daldığında, rüyaların hülyalarında dolaşırken burnunda çiçeği Annenin çocuğuna bakışları karşısında seslenir yavrusuna:
Bebeğim yatar beşiğinde,
Neşe katarmış Annesine,
Yavrum Babayı özlemiş...
Görecek babayı yattığında
Ninni Bebeğim! Uyusun Bebeğim!
Ninnilerle Bebekler / Çocuklar uyur da, her daim yolu bekleyen Annelerin uykulu gözlerle bekleyişlerin dumanı taş evlerden tütmeye devam eder.
