Nisan Güneşsiz Yağsa da

''Kaybettiği an aksini günler geceler
Bir aynada bir bir çözülür bilmeceler
Arak serilir ortaya her şey apaçık
Devler küçülür gözde büyürken cüceler''

İstanbul ' a nazırım yine , baştan aşağı hüzün , baştan aşağı ıslak , baştan aşağı mahzun...
Bir martının kanadına takılıyor uçurtmam , gene yağmalanıyor düşlerim .
Nisan bile çok gördü güneşli yağmurunu , güneşsiz ve gri yağıyor sicim sicim .
Cezamı bu ?

Kimliksiz,cinsiyetsiz,alabildiğine uçuğum.Sokaklara vuruyorum sabah sabah uykusuz gözlerimi.Kirpiklerim bir güneşe kırpışmak istiyor ama güneşsiz yağıyor işte Nisan.Başım önde , omuzlarım çökük,umarsız yürüyorum hedefsiz ve ağır...Denize götürüyor alışkanlık . Nisan ' la birlikte suyun sırdaşlığına yağdırmak istiyorum anlayamadıklarımı , kırıklıklarımı , mahzunluğumu...

Kimse bu havada gelmez sahile ne güzel , yalnızlığına vurur her dalga , ıslanırsın ıssız...

Kimse dönüp bakmıyor, insanlar ıslanmamak için kaçışırken kapalı yerlere , ben açıkça ıslanmak istiyorum ...
Bu bir ceza mı ?

Buradaki son yolculuğunda bir kar tanesi tutup ellerinden götürmüştü İstanbul ' a hani ? Hatırladın mı ? Hatıralar Ege ' nin sularından yol bulup uzanmış , Süleyman Usta ' ya kadar anmıştın.

Nasıl geldim ben buraya ?

İstanbul ' dan kaçışım...

Kendimi sürdüğüm bu şehirde her şeye yeniden başlamak,değişmek ve büyümek için...Yeni bir hayat ve anlamları olmalıydı , yeniden bulmalı yeniden ayaklanmalıydım.İstanbul ' da aşkım , İstanbul ' a aşkım , hepsini sökerek almıştın bağrından...Yeni hayat , yeni kanat , sadece değişmek ve büyümek için...

Geçmişin hesaplarını yapmış , defterleri kapamış , elekleri asmıştın duvarlarına hani...Hani her bir deliğinden yanılgıların dökülüyordu ve sen kaldırmak istemediğin kırık dökük bir tablo gibi tutuyordun gözlerinin en çok takıldığı o yere . Kırmızıya boyadın , altını çizdin , unutma dedin unutma SAKIN !
Hepsi buydu sorduğun hesapların...Bütün mahkemelerde tek sanık kendini koyarak , acımasızca yargıladın ve hep kendi aleyhine cezalar kestin . Cezanı da çektin delikanlı kız.Cesurdun,cinsiyetine sığmayacak kadar,yaşarken de , terkederken de , terkedildiğinde de , merhaba derken , veda ederken de hep cesurdun...

Ama tutamadığın sözlerin ağırlığı şimdi omuzlarında.Gene yolun düştü yanılgılara , bir delik daha açıldı eleğinde , sicim sicim süzülüyor Nisan ' la.Üstelik güneşsiz.

Bu bir ceza mı ?

Aklında işkence damlalarına dönüşüyor Nisan, neden ?
Neden düştü yolum kan revan bir sofraya ? Her yediğim lokma zehir zemberek . Gene de yedim , gene de yuttum , içim burula burula.Neydi ki mecbur kılan ? " Ne işim var benim burada ? " dediğinde veremediğin o cevap...? Yüreğine sığındın aklından kaçak . Yüreğin de almadı , tevekküllerin kuytu köşelerine saklandın....Cevabı gene çok basitti ve sen gene bulamadın...

İnsan kaçamazdı kendinden ve acıkmıştın be kadın !
Nadasa çekilmiş yüreğinde ne atsan yeşerirdi...Ama düşünemedin , çiçeklerin bile zehirli olabileceğini ...

Devler küçülüp gözümde büyürken cüceler , derinlerime dokunan gri Nisan örtüsünü açıyorum artık...Sıyrılıp ay'ın ellerinden , denizin dudaklarına düşen kırık düşlerimi ve güneşi topluyorum ıssız ve ıslak...

Yeniden anlamlandırıp her şeyi bir bir , sarılıp kendime gidiyorum yine , gözüm arkada kalmadan...Çünkü biliyorum avuntudur yüreğinde sana her sevdalanan ve Sen , sevilmeye aşıktın , ben sevmeye .
Ben göçüne itiraz eden sürüsünden kaçkın güvercindim , sense açık bırakmıştın pencereni üşüyorduk ikimiz de .
Hepsi buydu...

Suç yok , suçlu yok . Anlıyorum ikimizi.Zafer senin, fakat , her zaman her kavgada olduğu gibi yenilen o küçük kıza vurduğun damgalara yanarım .
Ama gene de keşkesiz , vebalsiz ve susarak gidiyorum.


İstanbul'a nazırım yine...Baştan aşağı mahzun , baştan aşağı çocuğum.
Arka sokaklarında kimsesiz uçurtmalar yapıyorum sessiz ve özgür.
Bittiğinde kendine uçacak bir mavi arayacak gene biliyorum...Her bahara umutla doğup , sonra ölsekte papatyalarla ; alnımızda yorucu bir kıştan çıkmanın terli aydınlığıyla , haykırırız yine hayata merhabalarla !

Nisan güneşsiz yağsa da biz toplarız güneşleri...Hem Mayıs yetişir olmadı Haziran söyler türkümüzü...Kırküçüncü yılda bizi bekleyen serüvenlere , bıkmadan , usanmadan, yeniden düşeriz yaşamın peşine... Sevginin o muhteşem melodisiyle .

Çünkü insanız , çünkü hata ediciyiz . çünkü sevebiliyoruz hâlâ

Hepsi bu...




(Seçkiye layık görenlere ve dokunabildiğim her yüreğe sevgilerimle)