Ölüm/ü Gördüm

Mavi naylon perdelerle kapalı eski hastahane eşyalarının bulunduğu etrafta kefenlerin sedyelerin olduğu bir yerdi morg dedikleri. Yıkanılan yer ölüm soğu.. Azrailin mabedini gördüm. Gül kokulu insanların cesetlerini. Ne kadar değersiz ve hiç olduğumuzu gördüm. Aslında o eski bir köşeye atılmış terk edilmiş eşyaların biz olduğunu gördüm. Ben bugün ölüm'ü gördüm. Hiç hissetmediğim kadar içimde hissettim azraili ben . Her adımımı iki kez düşünmem gerektiğini ve artık ağlamanın hiç bir fayda etmediğini seni artık duaların dahi kurtaramadigini gördüm. Bir ceset gördüm ben somut somut. Ölümün soğuk nefesini hissettim içimde. 4 insanın bir günde hayal olduğunu gördüm. Ölümü gördüm düş sancılı yataklarda. Bir adamın gözünden bir damla yaş akmadigini , ne kadar sahtekar insan olduğunu , ve namusun cesedini yıkadiklari yerde bile ne kadar önemli olduğunu gördüm. Bir insanın can havliyle '' gitti hacılıgım '' çığlığıni duydum , birde sahtekar ağıtlar duydum. Ölümü sancılı yataklarda gördüm. Sen cenaze beklerken bir insanın umutla başka bir haber beklediğimi gördüm. Bir kadının içinden ağıtlarını gördüm , genç bir adamin ölümünü .. Bir bebeğin ilk nefesini alışını gördüm ve bir kadının ölümle cilvelestigini. Dört harf , dört metre karelik hayat. Çaresizliği gördüm , umutsuzluğu , vicdanın keskin kokusunu , yalnızlığı gördüm azrail sancılı mabedlerde. Tanrıyla yüzlestim , ne kadar hiç olduğumu bir tokat gibi vurdu suratıma. Anladım herşeyin güzel bir rüya olduğunu..