Ringo Ringo Şişeler / Pardon Bugün Neydi

Şehit nedir ? Şehit kimdir ? Hangi şahadetin yüce mevkisindeki onurlu ruhun sahibidir ? Çoğumuz biliriz belk i; Bilmek başkadır , bilincinde olmak başka.Her sene aynı hamasi nutuklarla kutlanır bu kutlu ve bir o kadar da acılı gün .Bir ilimizin adı, Çanakkale.Gidin ve görün; gece başlamadan sokak,cadde, kafe, bar hınca hınç körpe gençlerle dolu...Dolu ama ellerin...de ringo ringo şişeler.Ya efes'ten,ya tuborg'tan süzülen pis kokulu nefesler. Hepsini genellemediğimi belirteyim hemen; Çanakkale ismi sadece sembolik olarak kullandığım bir kavram..Yani kısaca şimdiki büyük kısım gençliktir söylemek istediğim...

Oysa ne demişti şair:

"Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir"

Sahi öyle midir!? Değildir Şairim değildir ! Ne yazık ki değildir artık. Onların hepsi tertemiz beden ve ruhlarıyla yatsa da o topraklarda ,üstünde gezenlerin hemen tamamı bihaberdir onların yüce ruhundan,asil kanından,şerefli hayatından....
Şimdi kutlamalara bakalım: Konuşmalar,şiirler,bir kaç gösteri,geçit...Bitti...Akşam olmadan dağılıp gitti...Kimler mi? Hepsi...Ne kaldı hatırda kalan? İki satt sonra kalan yok...Her biri kendi eğlencesi,kaygısı,ticareti,egosu,iktidarı koruma ve kazancı peşinde..Ya gençlik? O gene aynı ringo! Elde şişe,şişe yoksa payına ne düştüyse; manita-yeni tabir olmasa da-yemek,eğlence....
Akif'in destan yazdığı şehir,destanlar yazılacak şehitler,peygamberin ağuşunu açtığı körpe bedenleri bilen anlayan yok...

Truva Atı da Çanakkale' ye armağan edilmişti ya bir zaman; bakıp bakıp az aklımızı başımıza devşirelim diye...Gerçek Truva Atı zaten içimizde bizim; Kimliğimiz halis Türk,milliyetimiz belli,cibilliyet belli..Gel gör ki içimizde beyinleri kıskaca alınmış,basitleştirilmiş ,bilinci süzülmüş bir gençlik var atın tahtadan gövdesi içinde...
"Alıştı artık herkes,Çnakkale şehitlerine" şiirini okur birileri,iki konuşma herkes geri...
Ruhumuzu ve sanal ortamlarda heba olmuş şuurumuzu kurtarmadıkça,her kutlama sadece masraftan ve zaman kaybından öteye gitmiyor bilesiniz. Önce kendimize yazık etmemek için,sonra babası,annesi olacak çocuklarınıza,sonra ülkenize...Bir an önce biraz zaman ayırın kendi köhne olmasa da kör olmuş bilinçlerinize...Benden bu kadar....Duam kabul olmasa da yine edeyim de bari utancım geçsin: Yüce Allahım bu ülkenin her bir karışında emeği,kanı,şahadeti olan ve olanların yardımında bulunan,cephede veya gerideki her insanımız ve şehidimize,ilk günkü kadar rahmet eylesin..Mekanları Cennet olsa da bir Cennet te bizlerin gerçek ve samimi duasıyla döşensin ayak diplerine...Bel kicehennemimizi tamamladıktan sonra bize de bir köşe verirler bizden bin kat duru ve yüce vicdan ve ruhları ile.....