Sen de Gitme

İçimin içi doldu taşacak, taşmadan, kelimeler yere dökülüp ziyan olmadan yazayım dedim.
Özlemi kelimelere dökmek zor olsa da..
Hayat kolay yaşamak zormuş. Sevmek kolay sevilmek zormuş. Düşmek kolay tutunmak zormuş. Vazgeçmek zor, sabretmek daha zormuş.
Anlatması zor; şarkılara sığınıyorum: Afilli yalnızlık.. Benim gururlu, afilli, süslü sevgilim yalnızlık. Geceleri mahrem, gündüzleri buhran kokan yalnızlık.. Güzelliğiyle düşlere destan, başındaki tacıyla hayallerde sultan yalnızlık.. Hırçınlığı ve öfkesi bir kaşık suda zehir yalnızlık.. Benim sadık fahişem yalnızlık.. Sevişmelerin dibine vurduğum yalnızlık; sen de bir gün benden vazgeçecek misin?
Sen de benim iyiliğim için gidip başka birinin yüzüğünü takacak mısın parmağına? Sen de benim sessiz bağlılığımdan, sinsi bencilliğimden, üstü kapalı aşağılık duygumdan, eli kapalı bekleyişlerimden, gözü kapalı güvenimden ve ağzı kapalı seni seviyorumlarımdan bıkıp daha gerçek bir hayat, daha dünyalı birini bulacak mısın?
Sen de gidersen, sen de terk edersen ben ne yapacağım? Zaten hayal ettiklerim gerçeğe varmamış. Zaten mucizelerin var olduğuna inancım kalmamış. Zaten senden başka "Ben"im kalmamış.
'Yalnız' da olamadıktan sonra ben ne olacağım? Geceleri kimin göğsünde uyuyacağım, kiminle sevişeceğim? Kime sığınacağım terkettiğim, terkedildiğim özlediklerimin yerine? Sen de gidersen ben kiminle övüneceğim?