Seni Sensizken de Sevmenin Bir Rengi Olmalı

Seni uzaktan sevmenin tadıda bir başkaymış,meğerse;seni uzaktan sevmeninde bir hükmü varmış.dört tarafı duvarlar ile çevrili hücremdeyim bu gece,elimde kalemim,düşümde gözlerin yazıyorum durmadan her yere...
Neden? Diye soruyorum kendime,kimedir bu tozlu çabam,kimedir serzeniş çırpınışım...her yerde sen,her yerde gözlerin,her yerde hayalin gitmiyor bu gece.bağırıyorum gardiyanlara ne olur bana bir kağıt ve birde kalem verin diye nafile! Duvaları kağıt,tırnaklarımı kalem yapıp yazıyorum sana.sensizliğe müebbet gözlerimi sunuyorum sana.Anlasana!!!
Karmaşa için bir söz savaşı hepimizinki,yokluğa yolculuktaki acınalısı yarış...
Nedendir bu dermansız yaralar,kimedir bu kirli küfürler?
Gün gelmiş olmuşuz,gün gelmiş solmuş...
İki sınır arasında savrulan tomurcukların izlerini izlemiş,ağlamışız zaman zaman...
Düşünmemişiz faniliğini sadakatsizliklerin,bir umut biçmemişiz ömrümüze.
Hep kara,hep yara olmuş yüreklerimiz...
Tebessüm parladığı anda,inancımızı yitirmişiz nurun geniş kucağına karşı...
Sığınabilecek uçsuz bucaksız bir inin şefkatinde,inleye inleye bakmışız yitirilenlerin ardından.
Hep kaybedince anlamışız,hep kaybolan olduğumuzda damlamışız gözlerden...
Dim dik duran tümcelerle sevişmişiz baştan aşağı;bazen bir ödünç almışız boynundan,bazen köleleşmiş avuçlar ayaklarında...
Garip bir hecenin başlangıçta ikamet edişi nelere mal olacak hesap etmemişiz

Ne kıymetini bilmişiz aşkların,ne de kıyabilmişiz bencilliğimize...
Olmamış,becerememişiz,yenilmişiz...
Ne olur sanki sarılsak bugüne,ne olur düğüne çevirsek tüm geceleri?
Bir taviz gerektirmez mutluluk,mağlup sayılmayız aşkın karşısında...
Dudaklarımızın eşi,tenimizin güneşi düşmanımız olamaz.
Bir ser versek,eğsek başımızı öne;ayrılık yanımızda duramaz...bee. ...AŞKIM...