Sevdiğime Mektup...
Sana beslediğim duygularımı dile getiremedim bu yüzdendir kalem düştü yüreğimin eline. Sevgimi kokulu pembe bir zarfa koyup bıraktım gönül kapına... Beş asır cevabını bekledim, hala mı okumadın sevgili?
Gelirsin umuduyla geçirdim yıllarımı; başım yorgun kalbimin ritmi bozuk... Seni biraz unutsam duruyor aklım, kılcallar karışıyor birbirine adına takılıyor dilim, saatin kadranından geçiyor salise hızı ile kalbim: Duygularım dilsiz ve korkak sana şimdi al kendini benden git artık!
Hani o suçlu gibi sustuğun dilini, tutturmadığın elini, bakmaya korktuğum bahar gözlerini al ve git!
Sevgimin ihtişamı ile nadide çiçeklerden bir bahçe hazırlamıştım çiçeklerini senden gayrısının koklayamayacağı, gelmedin... Oysa severdin nadide'leri. Kimbilir haklıydın da kendince kimse ben gibi ürkek sevmemiştir seni... Oysa sevgim engin denizleri içine alacak kadar sonsuzdu; sevgimi denizlerle kıyaslamam meğer akıl fukaralığımdanmış, denizleri içine alan evreni unutmuşum, bağışla! Çok minareli kentin karanlık sokağında buldum kendimi seni de orada... Ben korkarım karanlıklardan, sen korkma diye yaktım şehrin lambalarını ürkektin yine, anladım; korkun bana idi değil kendine; oysa ben ışık olacaktım gözlerine göremedin... Ben senin bilmediğim yüreğinde yer aradım kendime bulamadım; meğer ben abdalmışım, ben kör!
Düştüğünde, sevgi ile dizlerine derman eline asa olacaktım bilmedin.
Umutlarım kırıldı hayallerim paramparça, bir daha hayal kurmadım senden sonra kuramazdım da; kim olacaktı hayallerimin kahramanı sen olmayınca?
Özgürlüğümü apolet yaptım yüreğinin omuzlarına özgürsün benden yana.
Ne çok isterdim sevdiğin olmak, yarınların yanağından birlikte öpmek vardı düşlerimde anlayamadın ya da ben söylemeyi beceremedim sevgili!
Ardında kalan yama tutmaz kimliğimi kim ne yapardı damarlarım da kan sana akarken, içimde bağdaş kurmuş otururken sen!
Bir gelecek te yoktu bizim için üstelik anlamayacak kadar yitirmedim henüz başımı... Diyemedim sana aklımdan geçenleri vardı benim de söyleyeceklerim elbet ama diyemedim: O gün buluşup ayrılıncaya dek gözlerinde bir günlük kısa anı olmak değildi niyetim; haberim yokken sığınmış ruhum sana sormadan bana, almak istedim geri ama alamadım...
Fişini çekmek vardı kalbimin ya, içinde sen varsın kıyamadım şakağıma soğuk namluyu dayadım elim tutukluk yaptı... Şimdi sevgili şimdi, söyle artık beni sevmediğini dudağından duymaktı niyetim duyduğun sevgisizliği şimdi kus! Sevginin karşılığı yanmakmıydı ateşe? Artık sana yüzüm yok, kapında avuç açtım sevgimin hatırına, utandım senden değil kendimden, senin harabe kentinde verem kokulu ciğerlerimle yaşadığımı bil istedim... Senin duymazlığına aciz kalabileceğimi bilmendi arzum bildin ama yine durdun olduğun yerde; söylesene taştan mı yüreğin!?
İşte söyledim şimdi gidiyorum, seni senden istemek onuruma dokunuyor, gururum seni severken terk etti aklımın başını.
Sana sevgimi anlatamadım artık anlamanı da hiç beklemiyorum karşılıksız sevgiden anlam beklenmez ki zaten.
Bilmeni istiyorum sevgili; hastalandığında terini silen el, seni ayağa kaldıracak ilacın olmaktı hevesim; ağlatmak üzmek değil, mutlu görmek isteğimdi niyetim bunu bil istedim...
