Sıcak Çikolata Ve Kar

Pencereden hayatı izlemek her zaman en güzeli. Detaylıca izlemek insanları. Karışmak hayatlarına, yorumlar yapmak onlar hakkında onlar duymadan. Tahminler yürütmek...

Sabah uyanırsınız sıcacık yatağınızdan, perdeleri sonuna kadar açar dışarıdaki hayatı izler ve gülümsersiniz. Sanki hep camdan bakınca daha güzeldir hayat. İçine girince acıdır sanki acıtır gibi.

Güzel bir kadını anlatır kar. Lapa lapa yağarken, insanın aklına hiç göz yası gelmez. İliklerinize kadar huzur dolarsınız, damarlarınızda hissedersiniz kestane kokusunu. Büyük aileniz varsa eğer içerdeki gürültüyle daha bir hoş gelir gözünüze çamlarla karın birleşiminden doğan tablo.

Hayat hep o andan ibarettir sanki. Gözünüzü kapattığınızda hep o anlar gelir gözünüze. Annenizin sıcak gülüşü, babanızın güven veren bakışları, abinizin ve ablanızın sıcaklığı, kardeşinizin şımarması. Her şey karla birleşince Picasso'nun tablolarından bile harikulade bir şaheser çıkıyor ortaya.

En güzeli birlikte oynanan kar üstünde oyunlardır. Arkadaşlarla dostlarla. Saatler geçer eğlence bitmez. Zaman hiç geçmesin ister insan. Yokuş başlarından kaymalar, renkli renkli kızaklar. Ama yok artık hiç biri. Her yer beton, her yer ev, her yer düzlük. Çocuklukta kaldı o gecekondu da tüten bacalar, dostluklar, üşümek bilmeyen eller.

Kar'a bakınca anımsıyor insan işte 90'ları, geçen çocukluğu. Şimdiki çocukların yaşayamadığı o güzel çikolata tadındaki anları.

Dudaklarıma değen sıcak çikolata ve gözlerimde kar. Herkes gitmiş. Bir ben kalmışım gecenin içinde bir de yalnızlık. Bir de kar.