Susanlar

Susmak; acının betimlemesidir bir nevi. Yüzüne yerleşen diş sıkmalarının; sancısal telaffuzlarının gizidir. Tebessüm etmeye bu yüzden korkar insan, bir birine geçmiş dişlerini ve haykırmaya hazır dilini görmesinler diye. "Neden bu haldesin" diye sorulmasını da istemezler, suskunluğu meslek bilenler. Cevap hakkı doğarsa kendilerine, haykırabilirler "yaralarının neden kabuk bağlamadığını"...
Ve haykırsalarda, tesir etmeyecektir dinleyenler. Hiç kimse göremediği yaraya merhem olmamıştır.
Olamayacaktır!
Ve bu yüzden sırf bu yüzden susabildiği kadar sayfalarının beyazlığına resmederler susturanları!
Ve "neden yazıyorsun" diye sorulmasını da saçma bulurlar, sizin dağarcığınızda "şair", bizimkindeyse "susanlar"...