Tatlı Bela

Birgün;yarın,bugün ve dün...


Hayatta bazen birgün bizim için çok önemlidir ,değil mi? Öyledir değil mi dostlar.


Dünü düşünün...Daha düne kadar çocuktuk,bebektik.Bir annemiz vardı,bir babamız.Yavaş yavaş

büyüdük ve onların ''tatlı belaları olduk''. Bebek iken onları çok yorduk,onları sabır testinden

geçirdik,bazense bizimle ilgilenmeleri için ağladık.Büyüdük ve ilkokul,ortaokul lise derken hep onlar

yanımızda idi.Bazen arkadaşlarımızla kavgalarımızı onlara anlattık,bazen aldığımız o emek nişanesi

olan kurdaleleri... Bazen birinciliklerimizle yücelttik onları,bazen de dürüstlüğümüzle sevindirdik.

Ama hiçbir zaman biz onları düşünmedik, hiç fark etmedik onların bizim için yaptığı uğraşları...





Bugünü düşünün...Artık gençlik ve olgunluk çağları arasındasınız şimdi.Kimimiz hayatta başarılı,

kimimiz ise hayatın bir taraflarına doğru sürüklenerek sınanmakta.Onlar ama ne olursa olsun

hala yanınızda onlar; o kırışık gözleriyle fakat ''ışık saçan'' bakışlarıyla; o yaşlanmış fakat ''yılların

kurdu'' edalarıyla; o,senin dertlerin için ak düşmüş saçlarıyla hep ama hep arkandadır senin,

ah senin arkandadır ''Tatlı Bela''...





Yarını düşünün...Aydınlık gelecekler,ya da sersefil olmuş o tertemiz gelecekler, elbet birgün

gelecekler, ama ve fakat bunu onlar ölseler de sönseler de ''Ana ve baba yüreğinde hep

hissedecekler''...




Not:Annesinin,babasının kendisini sevmediğini düşünen ''Tatlı Belalar'' ; Okuyun,çok okuyun,

az ama öz okuyun,bu kararı ondan sonra verin ;) Anlaştık mı ;)



Tüm İnsanlığa Saygılar