Uçma Defteri-7

Güneş tepeye her yükselişinde uzaklara dalıyorum ister istemez. Günün ilk ışıklarını takip etmediğim günleri hatırlamaz oldum. Geceler sessizliği sevenler için derler, geceleri sevenlerin gündüzleri de yalnız olduğunu bilmezler. Bir insanı anlamak için illa onun yaşadıklarını yaşamak lazım mıdır? Bu sorunun cevabını annesini kaybetmiş bir çocuğa sorun. Aldığınız her nefes yüreğinize batıyorsa onun gibi, anlayabiliyorsunuz demektir. İnsan, gülmeyi başkalarından öğrenir. Biz hiç içten gülemedik. Ağız dolusu kahkahalar attığımızda bile sonrasında üzülmeyi bildik. Kestane pişirirken soba üzerinde, annem patiğini elinden hiç bırakmadı. Karnı burnuna geldiğinde bile umutlarını ilmek ilmek işledi. Her umudumuzu insanlar dört bir yandan şişledi.

Hayat, insana yaşamak için her zaman mükemmel bir ömür sunmuyor. Ben bu zamana kadar dertsiz yaşayanı görmedim. Görmesin de bu gözlerim. Kederini cebinde hiç taşımamış insanın yüreğinin varlığından şüphe ederim.

Bir yağmurun altında mı ıslanır sadece insan? Ben en karanlık gecelerde tek başıma gözyaşlarımda boğuldum. Doğduğumdan bu yana 19 kere durdu yüreğim ve hep geri döndüm çaresizce. Bu kadar çok acının içerisinde bilmem ki yaşamak niye.

Kardeşimin ufak adımlarının benim tebessümlerimde çoğalması bile yeterli olabiliyordu nefes almak için. Düşünün, mutluluğunuzun göz bebekleri bile bir gün büyüyüp gerçekten ruhu sızladığı için ağlıyor ve siz hiçbir şey yapamıyorsunuz.

Üç kere tokatladım dün aynayı. Artık hiçbir şey görmek istediğim gibi görünmüyor. Oysa küçükken aynanın karşısına geçtiğimde neyi hayal ettiysem onu görürdü gözlerim. Şimdi anlıyorum ki yavaş yavaş tükeniyor ümitlerim. Düşlerim perdesini çoktan kaldırmış karanlıkla aramdan ve sopasını indiriyor üstüme yeri göğü yaradan.

Kulaklarımı iki gözlerimi dört açarak dinlediğim tüm hüzün senfonileri artık bu dört duvarın içinde. Ne bir alkışlayanı var ne de izleyeni benden başka. O hiç susmak bilmiyor, ben ise kalemimi kağıda vurmaktan hiç çekinmiyorum. Biri kazanacaksa o da yaşamak olsun, bırakalım aksın gözlerden yaşlar. Yeter ki tükenmesin aydınlıklar..