Vazgeçmedim vazgeçemem

Bugün bir söz okudum Cemal Süreyya'dan
"Insan bazen sevmediği için değil,
yoruldugunda vazgeçer" diyor.
Aslında bu demek değil ki senden vazgeçtim.
Sen öyle düşünsen de öyle söylesen de bana, vazgeçmedim sevgilim.
Istesem de, o kadar ugraşsam da vazgeçemem senden.
Ama ikimiz de çok yorulduk diğer yarım.
İkimiz de tükendik.

Geçen gün bana bir bakışın vardı ki hiç gözümün önünden gitmiyor.
Çaresizlik vardı bakışlarında. Ne kadar çok istesen de yanında olamamak dokunamamak ne kadar kötü değil mi?
Benim de sana bakışlarımdan anlamışsındır içimdeki acıyı. Sana ait olduğunu düşündüğün kişinin yanında olamayışını..

Yine oturdum şimdi denize karşı, yazıyorum birşeyler öyle kendimce sana.
Yine aynı yerde aynı sandalyede, seni hep düşündüğüm, hayalini kurduğum, sana şiirler yazılar yazdığım yerdeyim.

Artık biliyorum yazmak gelmiyor senin içinden
veya yazamıyorsun umudunu yitirdiğin için.
Sana umudunu yitirme diyemem sevgilim ama sadece şunu bil hep dua ediyorum, canı gönülden hep dua ediyorum birgün olsun artık hiçbir engel kalmasın, kimse üzülmesin kimse ağlamasın herkes anlasın benim diğer yarım olduğunu, bir araya gelelim kavuşalım artık hiç ayrılmayalım sonsuza kadar diye.

Seni çok ama çok seviyorum diğer yarım, diğer yanım ruh eşim.

Kavuşmak dileğiyle...