Yüreğim Tek İçimlik Kahve

Korkuyorduk.Sen aynı bendın..Birine yaklasırken ona ateşe yaklasır gıbı yaklasıyordun..Cunku korkuyordun ates gibikendıne ceken dokundugunda senı yakacak olan karsındakınden..Gel diyordu atesım ama yakmam seni..Ama sen benım gıbıydın ..İnsanlarla evcılık oynar gıbıydı ılıskılerın.Önce tanısır oyun arkadası olur sonra oyununu oynar ve aksam hep kendı benlıgıne evıne donerdın..Boyle alısmıstın boyle alısmıstık..Sen bana ıkızımsın derken yanılmıyordun.Karsındakıne asık olmaktan yada bagımlı kalmaktan degıldı korkun, korkun onu hayatnda bir yuk gıbı gormeye basladıgında yada benım deyımımle eve gıtme vaktı geldıgınde daım sevgılın yalnızlık,senı eve almayacak olmasıydı..Aslında bızde ıstiyorduk normal ınsanlar gıbı sabıt bır askta durmayı,bızde ıstıyordukyalnızlıktan cok sevısebılecegımız bırını ve bızde ıstıyorduk musaıt bır evlılıkte yaslanmayı......Ama dostum ,sırdasım,ıkızım,gonlumun yalnız efsanesı;Biz senınle ücgen yalnızlıklarda cokgen yalnızdık..Ilıskılerımız bıraz yamuk olsada degısmeyen pi sayısı gıbı SABİT yalnızdık..