Zaman

istediğin kadar sus,sen istediğin kadar konuş..
zaman..ne biliyorsa onu okur,
sana yaşattığı korkular çığlığa dönüşür,
yaşattığı süprizleri hiç adil değildir..
kaçınılmazı insan nankör..

unutur zamanın gündüzünü gecesini..tam tersini yaşayacağını bir gün..
yani kısaca zaman neyi yaşatmak istiyorsa onu yaşatır şımarık çocuk gibi..
ve hiç birşekilde karşı koyamadan bitiriyor bizi..

yani her sona gelenler bilirler çaresiz seslenişin fayda etmiyeceğini.
bilir insan kendini..
nankör!
ama son anda açıklanamayacak kadar büyük bir acelelikle bir adım daha atmak ister insan..
ümitli ümitsiz hayallerinde bir kahraman olmayı az bir zamana sığdırarak
başarabileceğinin ümidiyle uğraşır son hamle yapmaya...
her ne kadar ümidi kaybetmesede bilir..
her ses bir yankıdır duyulan,unutulmaya maruzdur..
her görüntü daha ilk saniyede hayal ürünüdür..
her göz nankördür az önce gördüğünü unutan..
her söz yalandır kalbe dokunana kadar..
ve insan!! herşeyi anlar ama hiç birşeyin tam olarak tarifini yapamaz.
veya tarifini yapabildği kadar insan!