Cahit Zarifoğlu'nun Hayatı ve Eserleri

Tam adı Abdurrahman Cahit Zarifoğlu Türk şair ve yazar.

Doğum tarihi ve yeri: 1 Temmuz 1940, Ankara
Ölüm tarihi ve yeri: 7 Haziran 1987, İstanbul

1- Cahit Zarifoğlu Hayatı

Baba tarafından Kafkasya’dan gelip Maraş’a yerleşen bir aileye mensup olan şair.1Temmuz 1940 da Ankara'da doğmuştur. Maraşlı Evliyazâdeler’den olan annesi ve anneannesi  ve mahalle hocaları sayesinde okuma yazmayı, resim yapmayı, Kur’an okumayı daha okula başlamadan  öğrenmiştir.

Babasının görevi sebebiyle ilk öğrenimine Siverek'de  başlayan şair. orta öğrenimini 1951’de döndükleri Maraş’ta tamamlar. Lisenin son sınıfında beklemeli olduğu sırada bir ilkokulda vekil öğretmenlik yapan Zarifoğlu. Pilotluk hevesiyle bir yaz boyunca  Eskişehir’de Türk Hava Kurumu’nun uçuş kurslarına katılarak Millî Model Uçak B Sertifikası alır (1961). Aynı yıl girdiği İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nin Alman Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde uzun süren bir öğrenciliğin ardından yüksek öğrenimini  tamamlar (1971).

Goethe Enstitüsü’nün dil kurslarına devam etmek için Gittiği Almanya'da başka Avrupa şehirlerini de dolaşır.

Öğrencilik yıllarında İstanbul’da gazetelerde sekreterlik, bazı kurumlarda çevirmenlik gibi işlerde çalışan şair. İstanbul’da özel bir lisede Almanca öğretmenliği  de yapar. 1973’te Sarıkamış’ta başladığı askerliğini 1974 harekâtının ardından gönderildiği Kıbrıs’ta tamamlayarak  Dönüşte Ankara’da bir kamu kuruluşunda, Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu Genel Müdürlüğü’nde çevirmenlik yapar ayrıca radyoda  görevi raportör, araştırma görevlisi, uzman ve şef olarak sürdürdükten sonra. 1983’te İstanbul’a taşınır

Maraş Lisesi’nde okurken edebiyatla ilgilenen bir arkadaş grubuna dahil olan şair ,  aynı gurubuyla Hamle adlı okul dergisini yeniden çıkarır. Vedat Can gibi adlarla  Devir, Millî Gazete ve Zaman gazeteleriyle İslâm ve Gülçocuk dergilerinde yazılar yazar. Şiirlerinde İslami motifler ağır basan şair Nuru Pakdil ile “Edebiyat” dergisini çıkarmıştır. 1984’te Türkiye Yazarlar Birliği’nce kendisine çocuk edebiyatı dalında ödül verilmiştir.

Zarifoğlu, İslâm coğrafyasının değişik bölgelerinde müslümanlara uygulanan zulüm ve baskılar, yaşanan acılar, savaş ve ölümler karşısındaki tepkileri şiir ve yazılarına yansıtır. Zarifoğlu, 07 Haziran 1987 tarihinde Ankara’da yaşamını yitirmiştir.

2- Cahit Zarifoğlu'nun Edebi Kişiliği

Necip Fazıl Kısakürek ve Sezai Karakoç  şairin  kişiliği üzerinde belirleyici rolü oynamıştır. Ancak Şiir tekniği bakımından belli bir şaire bağlanamayan Zarifoğlu, daha ilk şiirlerinde kendi sesini bulmuş, kendi kuşağı içinde şiirde yapı sorununu en iyi kavramış bir şair olarak görülmüştür.

Açık anlaşılır şiirler yazmasına rağmen özellikle kapalı, anlaşılması güç bir şiir anlayışıyla eserler veren Zarifoğlu şiirlerini “zor şiir” olarak adlandırmaktadır.

Yazdığı şiirlerindeki kapalı anlamın gerisinde İslami bir anlayış mevcut olup 

Hikaye, roman, günlük, piyes, sohbet, radyofonik oyun gibi birçok türde eser vermesine rağmen kendini özellikle şair olarak adlandırmaktadır.

İslam, aşk, kadın  konusunu  şiirlerinde tüm güzelliğiyle ve soyut bir anlayışla ele almıştır

3-Cahit Zarifoğlu'nun Eserleri

• Şiir: İşaret Çocukları (1967); Yedi Güzel Adam (1973); Menziller (1977); Korku ve Yakarış (1986); Şiirler (1989; burada daha önce kitaplaşmış olanlarla hiçbir kitabına girmemiş şiirleri bir araya getirilmiştir). 
• Hikâye:
  • İns (1974)
  • Hikayeler (1996; İns’teki hikâyelerle daha önce kitaplarına girmemiş bazı hikâyelerinden oluşmaktadır). 
• Roman:Savaş Ritimleri (1985); 
  • Romanlar (1991; Savaş Ritimleri’ni ve yazarın sağlığında yayımlayamadığı Anne romanını içermektedir). 
• Deneme: Bir Değirmendir Bu Dünya (1986); Zengin Hayaller Peşinde (1999);
• Çocuk Edebiyatı: 
  • Serçekuş (uzun hikâye, 1983)
  • Ağaçkakanlar (roman, 1983)
  • Katıraslan (uzun hikâye, 1983)
  • Yürek Dede ile Padişah (masal, 1987)
  • Motorlukuş (uzun hikâye, İstanbul 1987)
  • Küçük Şehzade (masal, 1987)
  • Gülücük (şiir, 1989)
  • Kuşların Dili (Mantıku’t-tayr’dan hareketle yazılmış hikâyeler, İstanbul 1989); Ağaç Okul (şiir, 1990); 
  • Çocuklarımızla Atlara Biniyorduk (toplu çocuk kitapları, İstanbul 2006). 
• Mektup:Okuyucularla (İstanbul 2009); 
  • Mektuplar (İstanbul 2010). 

Bunların dışında günlüklerini Yaşamak (1980), konuşmalarını Konuşmalar (ts.) adlı eserinde toplamış, Sütçü İmam adıyla bir tiyatro eseri yazmıştır (1987). 

Eserleri ölümünden sonra “Cahit Zarifoğlu / Bütün Eserleri” başlığı altında külliyat halinde çıkmıştır.