11 Eylül 2000

11 Eylül 2000

Bugün güneş her zamankinden daha parlak daha sıcaktı. Gün ışığına ilk kez çıktı kalbim. Gözler görmez oldu kulaklar sağır. Yaşadığım ilk günü anlatıyorum hatırladığım ilk gün. Bir serüven başladı bugün.

Yıllar geçse de anlatacağım her anlattığmda yaşayacağım o büyülü gün . Öğle saatlerinden dakikalar aldığımız o an girdik aynı çatı altına. Sonra bir yığın anı biriktirdiğim yıllar geçti. Gördüğüm çocuk sureti başucumda duran hayatın başlangıcıydı. Nasıl bir hayat bilmeden, hiçbirşey söylemeden, başlangıcı var olan bitişi yok olan birşey.

Yıllarca parlayacak güneşe yaklaşamayacağını anlayan çocuk oldum. Kısa sürede olmadı bu anlayış bir hayat verdim belki de . Dönüp geçmişe hiç itirazım olmayacaktı. Ne yaşadıysam ne yaşattıysam hepsi benim . Hepsi benim ama ne yaşadıysa ne yaşattıysa da onun değil mi ?

İste bugün kaderin beni zorla getirdiği o yer her ne yaşayacaksam sebebi olan hayatla tanıstırdı. Gülmenin değeri arttı ve hep kendini hatırlattı. Bazen alıkoyamadan o günü düşünüyorum hatta şimdi yazıyorum. Diyorum kendime o güne dönebilsem diye. Sonra aynı şeyleri yaşarım bir ihtimal, vazgeçiyorum. Vazgeçiyorum da hala neden vazgeçemiyorum ?

22 Haziran 2017 1-2 dakika 5 öyküsü var.
Yorumlar