21 Ocak 2011

Hayat boşluktan çıkma çabasıdır . Ne zaman gelirsen gel bir zaman gelir, gitmek istersin. Ne isterlerse yaparsın biri olmak için, başka olursun belki de ya da başkasının hayatı. Karmaşık düzen içinde düzensizlikle uyum sağlarsın. Tüm bu söylediklerimden önce ise bir başlangıç ya da bir bitiş olması gerekiyor.

İşte tam da bugün soğuk kış akşamında hayatı içinde başlangıcı ve bitişi arasında sıkışıp kalan bir çocuk kaldı. Çocuk bugün mutludur. Doğum gününü kendince kutlamaya karar verir. Yanında olamasa bile yakınında olmak için en sevdiğine gitmek ister. Marketten alınan bir mum bir kibrit yeterlidir onun için.

Dakikalar sonra evinin yakına giden çocuk kızla konuşmaya başlamıştır. Kız sorar neden burdasın diye. Çocuk doğum gününün olduğunu ve beraber kutlayabilmek için geldigıni söyler. Kız şaşkın bir şekilde nasıl olacağını sorar. Çocuk elinde bir mum olduğunu mumu yaktıktan sonra dilek tutmasını ve sonrasında mumu üfleyeceğini söyler. Dedikleri gibi yaparlar. Çocuk çok mutludur. Çünkü devamında kız iki gün sonrasında buluşmak ister. O gün şehir değiştirecek olan çocuk geldiğinde buluşmak ister ve kız kabul eder.

Aradan bir hafta geçmiştir. Çocuk şehre geri döndüğünde büyük bir sürprizle karşı karşıya kalmıştır. Buluşma günü ayarlamaya çalışan çocuk en çok sevdiğinin bir başka biriyle beraber olduğunu öğrenmiştir. O gün bir hafta önce verilen söz, geldikten sonra karşılaştığı ilk engel ve sonu gelmeyen engellerin başlangıcının doğum günü olmuştur.

Çoğu zaman hayat ile ilgili konuşuruz  ya hani. Bir tanım daha yapalım o zaman. Hayat güneşin geceden kaçtıktan sonra bulutlara karşı verdiği savaştır. Aydınlatırsın etrafı ama görmez ise seni bir önemi kalır mı ki ?