Söz Ver Bana

Dağılırım diyorsun yıkılırım da, kahrolmaz mısın evet, üzülmez misin şüphesiz ama toparlanırsın. Bende bunları yaşarım ve kendime gelemem bir zaman ama mecburum gitmeye. Biliyorsun ve bu yüzden gitme demiyorsun bana, diyemiyorsun.

Döneceğim diyemem kimseye, sana da dönerim diyemem. Gurbet elde geçecek dört sene, okulda binlerce kişi çıkacak karşıma, onlarca hayat. Hayatın rüzgarı alır götürür yaprakları, farkında bile olmadan kapılırım bir başkasının rüzgarına. Senin kadar kesin konuşamam, senin kadar vefalı değil kadınsı yüreğim. Susuz kalıp çürümemeli aşk sandalı, çürümesin diye bir başka akıntıya kapılır giderim. Belki senin kadar güçlü olmaz o akıntı, senin ki kadar güçlü sarmaz kolları ama giderim. Annemde babamın hasretini gören gözlerim, başka gözleri arar hasreti tattığında. Bu yüzden dönerim demiyorum sana, sana tatlı masallar anlatmıyorum. Ne derdin akıl verenlere 'Eleştiri dinlerim ama nasihat dinlemem, kimse bana masal anlatmasın... Küçükken de masal sevmezdim zaten' Bu yüzden tatlı bir masal söylemem sana, sana sadece gerçekleri söylerim. Senin dediğin gibi davranıyorum hayata; tozunu dumanını yutmaktansa hayatın, tozunu dumanına katmak için gidiyorum.

Ne çok şey öğrenmişim meğer senden, söylesene kolay mı olacak benim içinde? Gidiyorum diye çekmeyecek miyim acıyı? Bendeki sen kolay mı gidecek benden?

Bir daha karşıma çıkmaz bu şans, bu şansı bize tercih ettiğim için affet beni diyemem sana, affetmeni bekleyemem. Sitem dolu yazılardaki gibi vicdanımı rahatlatmak için mi yazıyorum bunları bilmiyorum ama seni çok sevdiğim için yazdığımı iyi biliyorum. Bu yüzden söz ver bana, toparlanmaya çalışacağına söz ver. Unut beni diyemem sana, çünkü bende unutamam seni ama dik başını eğmeyeceğine söz ver. Kendine iyi bak dediysem iyiliğini istediğimden, vicdanımı rahatlattığımdan da değil, seni gerçekten sevdiğimden... Söz ver ki gözüm arkada kalmasın, söz ver...