Umut / Öğretmen Oldu

Okula başlamanın heyecanı öncesinden sarmıştı. İçi kıpır kıpır, bir o kadar neşeli...

Okulun il günü okula yeni başlayacak çocuklar adeta koşarak okulun yolunu kısaltarak gidiyorlardı. Çocukların oturdukları yer okula biraz uzaktı fakat, çocukların umurunda değildi. Okula yaklaştıkça kalp atışları hızlanmıştı. Okul bahçesi, giriş merdivenleri hızlıca çıkıldı ve okul hayatının ilk gününde sınıfın içine kitap ve tebeşir kokusuyla sınıflara girildi.
Okul, taşlardan yapılmış büyük değildi. Sınıflar birleştirilerek iki ayrı sınıflar oluşturulmuştu. Umut sınıfa girdi, boş sıraya oturdu ve sınıfı oturduğu yerden duvarlardaki resimlerden yazılara baktı, döndü yine baktı... Türk bayrağı, Atatürk Portresi, Türkiye Haritası, mevsimleri anlatan resimli yazılar, kitaplık ve kara tahta... Ne varsa ayrıntısına kadar inceledi.
Eğitim-Öğretim yılının ilk günü olması nedeniyle gelenler-gelmeyenler bir karışıklık içinde ses duyuldu:
-Öğretmen geliyor, öğretmen geliyor!
Sınıftaki tüm çocuklar boş buldukları sıraya oturup öğretmeni beklediler. Öğretmenin sesi duyuldu
-Haydi çocuklar, sınıflara...1,2 ve 3.Sınıflar bu sınıfa... Dört, beşinci sınıflar diğer sınıfa... Hadi hadi sınıflara girin! Dedi:
Öğretmen sınıfa girdi, öğrenciler hep birlikte kalktılar...
-Günaydın Çocuklar!
Çocuklar hep bir ağızdan:
-Günaydın! Deyip, oturdular.
Öğretmen, çocuklara bir-iki hatırlatma da bulunup diğer sınıfa geçti. Sınıf düzenini sağladıktan sonra 1,2,3.Sınıfların okuduğu sınıfa geldi ve:
-Evet, çocuklar bana bakın ve dinleyin! Bugün okulun ilk günü okula yeni başlayan arkadaşlarımız hepsi hoş gelmişler, bugün birinci sınıflarla tanışacağız... Diğer sınıflarda tatillerinin nasıl geçtiğini anlatacaklar. Sağ tarafın sıralarında yeni başlayanlar oturacak, ortada ikinci sınıflar... Sol tafta da üçüncü sınıflar oturacaklar. İsteseniz yeni arkadaşları bir tanıyalım, dedi ve ilk sıradan başladı.
Ahmet, Mehmet, Hüseyin derken sıra Umut'a geldi.
-Adım Umut Güneş. Babam Çiftçi... Anam ev Hanımı ve iki kardeşiz...
-Büyüdüğünde ne olmak istersin?
-Öğretmen olacağım
-Neden?
-Bilmem, seviyorum. Dedi
Eylül,Ekim ayı derken Kasım ayının sonlarına doğruydu. Umut okuma-yazmaya başlamıştı. Fişlere yazılan harfleri tanıma, heceler oluşturma derken heceleyerek okumaya başlamıştı. 'Umut yazı yaz, kitap oku!' Okuma-yazmaya bayağı istekli devam ediyordu. Yarın öğretmenler günü olması nedeniyle sınıf Arkadaşlarının hazırlık yaptıklarını görünce kendisinin de takdim edeceği bir hediye hazırlamak istedi.
Bahçelerinde meyve ağaçlarından düşen renkli ve desenli yapraklarını toplayıp resim bir sayfaya ağaçların yapraklarını yapıştırdı. Bir ağacın gövdesinde farklı farklı yaprakları yapıştırıp bir ağaç resmi oluşturdu her yaprağa arkadaşların isimlerini ağacın adına da öğretmenin ismini yazdı, süsledi... Boya kalemlerle eksiklerini tamamladı.
Öğretmenler günüydü. Sınıftaki her çocuk evinde ne varsa, verebileceği getirmişler. Umut, hediyesini öğretmenine verdi. Öğretmen resme bakıp çok etkilenmişti. Kendisi anlatmak istediği mesajını anlamıştı. Bir de Umut'un anlatmasını istedi.
-Öğretmenim siz dünyadaki en verimli bir meyve ağacı gibisiniz. Bizler ise, o gördüğünüz yapraklar. Kimimiz büyük, kimi farklı ama sizden aldığımız bilgiyle geleceğin Adamları olacağız, güzel insanların yetişmesi sizlerin emekleriyle olacaktır. Bu nedenle, ben de sizin gibi öğretmen olup faydalı kişiler yetiştireceğim! Dedi.
Öğretmen çok duygulandı... Gözyaşı katresi kirpiklerini ıslatmıştı ki eliyle sildi. Çocuklara hitaben;
Çocuklar, hepinizi çok seviyorum. Sizler de benim yıldızlarımsınız, bir gün hepiniz büyüyüp koca koca yürekler olacaksınız.
Aradan günler, yıllar geçti.
Öğretmenler gününün yaşandığı bir günde Köy Muhtarı, Umut'un meyve ağaçların olduğu yerde çalışırken elindeki zarfı Umut'a uzattı. Zarfın üzerinden milli eğitimden gelen bir zarftı... Zarfı hemen açtı ve gelen yazıyı okudu.
'...Okuluna Sınıf Öğretmeni olarak atandınız'
Öğretmenler gününde Umut / Öğretmen oldu.