yaş 17

(Yaş daha 17,yolun daha dörtte biri,daha yaşanacak görecek o kadar çok şey var ki)

Bu kısa şiir bana yorum olarak gelmişti.Sadece ilk üç cümlesi dikkatimi çekmişti.Yaş henüz on yediydi.Yolun çok başındaydık.Daha gülüceğimiz,ağlayacağımız,mutlu olucağımız,üzülüceğimiz çok şey vardı.Belki de biz öyle düşünüyorduk.

Bir kız vardı.17 yaşındaydı,ve çok güzeldi.Uzun boylu,ince bir kızdı.Uzun kestane rengi saçları vardı.Gözleri elaydı.O güzel yüzüne her güneş vurduğunda yemyeşil olurdu sanki gözleri.Pamuk gibi beyaz bir tene sahipti.Yüzünden gülümseme hiç eksik olmazdı.Yanağında ki gamzesi onu tamamlayan bir bütün gibiydi.Birgün kapı çaldı.Açtım...O zamana kadar onun hiç ağladığını görmemiştim.Yüzünde hep bir tebbessümle dolaşırdı.Hayatı yaşamayı severdi.Hiç ağladığını görmemiştim.Şaşırdım,durdum bir an,'gel içeri noldu sana' dedim.Hiç birşey söylemeden içeri girdi.Sadece sarıldı bana ve ağladı.Neden ağlıyordu,nolmuştu merak ediyordum.Ama o kadar üzgündüki sormaya çekindim.Saatlerce sarıldık.Sonra 'BİTTİ' dedi.'Ne bitti' dedim.Aşk dedi.Aşkı bitti,biz bittik dedi.Sonra bana herşeyi anlattı.Bu güzel kız,aşık olmuş ve en yakın arkadaşı yani bana bile söylememişti.Yüzünde ki gülümsemeyi bir aşk mı yok etmişti.Onu bu kadar çok mu sevmişti.Hİç birşey söylemedim, ne kim olduğunu sordum,ne de ne zaman başladığını ve bittiğini,o anlattı ben dinledim.Bana aşık olmadığını söyledi dedi.Beni terk etti dedi.Birşey söylemem gerekiyordu.Çok sevdiğim arkadaşım gözümün önünde acı çekiyordu, ve ben hiçbirşey yapamıyordum.O gece biz de kaldı.Tüm gece boyunca onun ağlamasını dinledim.

Sabah kalktığım da yatağında yoktu.Bİr not bırakmıştı.Onun yanına gidiyorum.Sana söylediklerimi ona söyleyeceğim.Onu geri kazanıcam,yazıyordu.İçimden umarım öyle olur dedim.Telefon çaldı.Arayan polisti,'iyi günler,bir bayan ceseti bulundu.üstünde bir not vardı.Sizin telefon numaranız yazıyordu..Teşhis etmeniz lazım' dedi.
Neye uğradığımı şaşırdım.Kimdi bu bayan,neden benim telefonum yazıyordu.Gittim...Kendini bir binanın tepesinden atmış dediler.Aman ALLAH'ım,bu oydu,yaşı daha 17 olan bu kız hayatın başında değil sonundaymış.Pamuk gibi olan teni,soğuk beyaz bir taş gibiydi.Sanki ceseti ağlıyordu.Üzerinden çıkan notu bana veridler.

Canım arkadaşım,
Bu sabah onun iş yerine gittim.Onu sordum.Arkadaşı vardı.O bugün izinli dedi.Onu nerde bulurum diye sordum.Bana düğünü olduğunu söyledi.Bugün evleniyor haberiniz yok mu dedi.Yıkıldım.Çok canım acıyordu.Benim için sakın üzülme,canımın acısını bitirdim...

Bu kısacık not beni yıkmıştı.Bir aşk yüzünden canına kıymıştı.O kişi sevdiğiyle evlenirken,gülerken,benim arkadaşım onun yüzünden canına kıymıştı.Aylar geçti.Öfkem diner diye bekledim.Ama geçmemişti.Arkadaşım onun yüzünden ölmüştü,ve onun bundan haberi bile yoktu.Anlatacaktım ona.Canı birazcık da olsa acısın istemiştim.Herkese sordum bir bilen varmıydı,bu kızın aşkını,sonunda buldum.İşyerine gittim.Kapısına baktım bir süre.Aylar önce arkadaşım bu kapıdan içeri girmişti.Ve büyük bir hayal kırıklığı yaşamıştı.Şimdi ise ben girecektim.İçeri girdim.Biri yanıma yaklaştı.Buyrun dedi.Ben birine bakmıştım dedim.Adını bile bilmiyordum.3 ay önce evlenen birini arıyorum adını bilmiyorum burda çalışıyordu kendisi dedim.Siz bilmiyormusunuz dedi.Neyi dedim.Sanırım düğünde yoktunuz.Balayına giderken,trafik kazası geçirdiler.Damat yani sizin aradığınız kişi hayatını kaybetti.Şaşırmıştım o an sadece 'peki gelin'dedim.Gelin ise ufak bir sıyrıkla atlattı.Başımız sağolsun dedi.Üzülmüştüm...

Arkadaşım,canım arkadaşım.Daha 17 yaşındaydın.Eğer yaşasaydın.Belki bir ailen,hatta belki 17 yaşında bir kızın olacaktı...