Zordur

Zordur ölü çocuk üzerine doğmak, iki göz odada
Kimi adınızı söyleyemez, kimi tarayamaz saçlarınızı. Hayatın tüm travmaları kopçalanır zıbınınıza çeyrek altın misali. Hele bir de Tanrı öpücüğü bir yara yapışmışsa boğazınıza, Fatiha ile neşter arası uzunca bir yol çizilir sabit kalemle şakağınıza.

Sanırım dokuz yaşındaydım ya bir eksik ya bir fazla o gün doğdum sanırım o hastahanenin erkekler koğuşunda.

Kurdele kesilince girdim ben girdim, şampanyalar patlamaz bilirsiniz o yeni boyalı beyaz önlüklü mekanlar açılınca.

Yılbaşı akşamıydı annem çizgili pijamaları giydirip benimle vedalaştığında dokuz yaşında ya bir eksik ya bir fazla evimiz farklı bir şehirde ben o odada, terk edilmişlik bulut gibi çökerken omuzlarıma büyükler koğuşunda giderken küçücük yüreğim narkoza korkumun terini silen yabancı ellerin nasırlarını hatırlıyorum yalnızca.

Ölümün farkını düşlemeyen fikrim ardımdan açılan yabancı avuçların duasına takılı kaldı, hala gözlerim asılı, hala gözlerimde o imansız korku.

Zor bir ameliyat sonrası beklenen tören değildi karşılaştığım, baş ucumda kır çiçeklerim olmadı iki kişi kalmıştı kocaman koğuş acısı benden büyük yüreği ondan da büyük bir ağbi. Neden boşaldığını neden iki kişi olduğumuzu hiç sormadım. Kocaman bir cezaevi miydi ? yoksa işkenceden kurtulan iki kişi miydik hiç bilmedim.

Başımda yine olmayan anne baba, beklemedim ki uzaktı şehrim yirmi dakika !

İşte o zaman doğdum ben prematüre ve biraz irice. Sıfır noktasıydı zamanın anne; neşter uzaklaşınca bedenden çok üşürdü, karlar yağardı tenine. Bir battaniye getirdi hemşire yetmedi bir tane daha. Sonra sıcak su torbaları,ölürken doğdu yine ayaklarım. Ama doğmayı hiç sevmedim o günden sonra, sanki yetimhanede piç dölüydü yanaklarım öpülmeye hasret. Geldiler kahraman öper gibi öptüler ve yine gittiler, madalyalar takıp ergenliğime çantalarında kan gömleklerim ve parçalanmış çocukluğum.

Puzzledım sonra parçaları hiç birleşmeyen, hep yarım kaldı başım gövdemden bir daha bir araya getiremediler... Hala ayaklarım çok üşüyor anne hiç ısınmadı bir daha.



?' toplarsam bir gün gücümü devam ederim diye idi öykümün bu satır başları ?'