Aşk İşte

Üstümüzü örtecek toprak kadar
Çıplaktın sen
Ben tabut kadar küstah,
Alışmıştım omuzlarda taşınmaya
İçimde hep ölü bir adam...
Kimse hakkını helal etmez sorsam
Vebali kendi boyunlarına..

Dilimi bağlayan öpüşmelerden
Tiksindim şimdi,
Keşke soluklanmak için vakit kalsaydı
Belki gerçeği söylerdim tüm alacaklılarıma..
Hep borçlu kaldım,
Aşk dediğin kalbimde bir delik
Cebim kadar ıssız
İçinde yok metelik..

Şair bahsetmiştir muhakkak
Söylediği yalandan...
Kasıklarındaki yüke hafifletici nedendir
Kafiye dediğin,
Boşalmadan az sonra yazılmış,
Ayrılıktan az önce....
Sonrasını sorma!
Şairde unutmuştur zaten...