Ay Gül Yaprağına Düştü

Ne vurgun bir gece
Hasret dolu, fırtına dolu.
Dahası yangın çıkaran şiirler,
Diyecektim hepsi bu kadar,
Değil işte bu kadar.
Gözlerine takılmış gözlerim
Çölün bağrını delercesine,
Hayal desem, hayalden öte
Rüya desem,
Hayır hayır kabul etmiyorum,
Bu gerçeğin ta kendisi.
Beynime mıhlanmış adın,
Lal kesmiş dilimde feryadın.
Mahcup olma sevgilim.
Yanı başında umut
Ellerinde bir ut
Tutku bir şarkıya konu oldun
Ölümsüzlüğün-de aşkın
Başlangıçtan sona doğru,
Sondan başlangıca doğru.
Sende maviyi sevdim, mavide seni.
Sende ateşi sevdim,
Dağları eriten volkanları
Sende gülleri sevdim
Gül açan gamzelerini
Sende dudaklarını sevdim
O bahar kirazı dudaklarını
Gidişin tarih yapraklarını araladı
Yeri yerinden oynattı
Ben hala sendeyim
Ben hala âşık
Aslında her şiirde ben seni anlattım
Şiir oldun bir nevi
Hasret kokan şiirlerde
Bazen kendimi şair sandım
Bazen şairleri kıskandırdım
Kimisi küstü bana,
Kimisi böyle şiir mi olur dedi
Ay gül yaprağına düştü
Bense gönül toprağına
Kıyamet beş kala
Depreşti tende yaralar
Bir can ne kadar yaşar ki
Ölümün kucağında
Ama ben sende sonsuz yaşadım
Sonsuzluğun kucağında,
Güneşe gebe,
Suya hasret
Sancılarım arttı
Artçı şoklarda
Ömrümün en mağrur dansında
Mutluluk alyansın da
Kırılan gururuma aldırmadan
Hep sen dedim hep seni sevdim
Pardon saat kaçtı
Demem o ki,
Senden sonra saati aşka kurmadım
Senden başka hiç kimseye
Ne gözlerimi
Ne de kalbimi yormadım
Öfke çiçekleri açsa da sürgün dağlarda
Öfkeme kızıla çalan şaraba saldın
Kuytusunda yalnızlığın
En mahrem duygularıma yine sende
Yine seninle daldım
Şimdi gitmelerinin ertesinde
Alaca bir karanlıktayım
Boşuna satırlara yüreğimi kazmadım
Türkü de okumuyorum artık
Şeftali ağacının dibinde bıraktım sazımı
Çünkü o şeftali ağacını sen dikmiştin
Şeftali ağacı şeftali verdi amma
Bir daha da filizlenmedi...

....
''Ney''

Ruhuna ney sesini akort et, bütün seslerin en güzelidir ''ney''
Sineyi coşturan gözyaşıdır ''ney''
Sabırdır, umuttur, duadır ''ney''
Huzur-u Aşktır ...İlahi meşktir ''ney''...