Aylin

Ben hangi mevsimden başlasam ki hayata
Takvimlerin basım hataları ile dolu bir vakit ise bu
Geri dönüyorum,iki merdiven basamağı gibi
Hayde ! Aşk hoşgeldin..

Yıl ikibinbeş ekim bilmediğim bir gün,
Sonbahar hiç aşık edermi insanı bu kadar benli,
Ya ömrü zehir eylermi o kısa vakitte,
İşte ben o gün öldüğümü farzettim yıllardır..
Geri dönüşü olmayan bir yola bıraktığımı sandım,hayatımın en değerlisini..
Mevsim bahardı belki ama ben artık kışların adamı olmuştum..
Yakan güneşlerde bedeni hiç acımadan ölümü düşünüyordum
İnsan unutur diyorlar herşeyi,zaman ilaçtır,odur,budur,

İnandım bende aslında...
Belki yalan,belki doğru
Mest ettmişti kalbimi aşk,secdem olmuştu bağrı,
Ve mescidimdi kalbi..

Öyle ya,bir bahar günü aldığım telefonla herşey bitmişti belki,
Bir din'i gömdüm o gece..bilinmezlere...
O tarih,bu tarih geçti,
insan çığ süt emmiştir derler ya,
helali olsun be bu çığ sütün,herşey helali olsun..

tam bügün üçüncü gün,
ben öldüğüm gibi kalktım,dirildim,
ben aşk oldum,geri döndüm mevsimlerime..
hiç inanılmaz bir tesadüf üstüne
öldü dediğim insan dirildiğinde,
ben onla geri döndüm
yaşamak kum saati gibi tepe taklak olurken,
aşık olurken başka gözlerle bakarsın ya
iki gündür,kırk sekiz saat sana bakıyorum ey yar !
sen geldiğin o mevsimdesin hala
sonbahar ekimin yirmiüçünde,hala kalbimdesin..
ilk aşk gibi önümü ömrüme ilikleyip geldim..

''İnsan çok şey dileyebilir kimi zaman,ama doğru dilenmekte iş gayrı,yani ben seni dilendiğim gibi Yaradandan''

Yıllar sonra gelen hayata...

Saygıyla