Baba*

Bıçkı melaldi üzerime düşen kurşuni yağmur
Ve ben süngüsüzdüm deryasında gözbebeklerinin
Hüzn-ü hayalinde boğ beni ateşim sönerse
Ki gözyaşların bile artık nefessizdi senin

*Baba!

Değdir şimdi avuçlarını yanaklarıma
Ve nefesini boğazıma düğümle son kez
Bir martı misali denizime dokun bir daha
Belki de bu sana son nazlanışım


Yapma!

Kirpiklerinden tırnak uçlarına çığlar düşürme
Çekilme bedeninden çatışmasız, dirençsiz...
Boğulurum, saçlarım göğsünden sökülürse
Hiçbir acı ergin değil ki henüz


Dört yanım ölü deniz
Bir avuç toprak parçasıyım, demeden
Saklanmadan bulutlara martılar
Aklanmadan ölüm, dur !
Koltuğunun altına bir daha sokulayım


Hamza Okumuş-Özlem Pala