Bıçaklanmış Şiir
Bir şiirde bir adam öldü
Sonra, başka bir adam daha öldü... / Bir şiirde...
Son bir adam vardı ölmek üzere.../ Ucunda kalemin...
Kâğıdın en hüzünlü yerinde
Bir satır boşluğunda yüreğin...
Karanlığı süpürüyordu gece
En koyu rengiyle...
Bir adam düşüyordu
Koynunda uyuttuğu bir fahişenin
Bakir yüreğinden, ölmek üzere.../ Bir şiire...
Adamın ölmek üzere olduğu yerde
Bir satır boşluğunda yüreğin
Suç izlerini yakıyordu bir kadın
Ucunda kaleminin...
?'Bir şiirde, bir adam daha öldü''
Sonra...
Bir kadın kaldı... / Ucunda kalemin...
Mürekkebin zehrine dokunan kadın
Son bir kez ayırarak kendini bir virgülle
Eşkâlini mühürledi şiirin üstüne
Noktayı koydu cinayetine...
?'Şiirdeki ölü adamlar...''
Bir kadında bir şiiri ağlattılar diye
Hiçbir satıra sığamadılar...
Adamlar öldüklerinde yalnızdılar...
Bu yüzden
Ucunda kalemin
Bir şiirde
Bir satır dahi yaşayamadılar...
Bir şiirde bir adam öldü
Sonra bir adam daha...
Güne düşen şiirde serbest dizeler şairce ustalıkla sıralanmış, paylaşılan içten duygular.. Ve kutlarım güzeldi👍👍 saygımla
Günün şiiri ve şairini kutlar, Başarısının devamını dilerim, Selam ve saygıyla...
eeeeee adam kalmayınca ortada,
boş satırda doldu,
bir tek şiir kaldı,
adamsız kalan şiir çok ortada kaldı,😊
ve güne düştü,
tebrikler,
harikaydı doğrusu...👍👍👍
Sevgili Kubilay Yıldız;
Bu şiirde hiç kural tanımadım, hatta öyle bir anıma geldi ki; Bıçakladım gitti...
Diyelim...
Eleştirilerinizin hepsinde haklısınız, ben de farkındayım...
Ama dediğim gibi; Bıçakladım gitti şiir(im)i...
Sevgiyle...
şiire bakıldığında iyi ve akıcı geliyor ama teknik anlamda kırılmalar var bu da daha çok poethik çalışma gerektirdiğini söylememe neden oluyor. Umut veriyor şiir, ama eksik yönler şiir olma yolundaki adımlarını törpülüyor. biraz bindiği dalı kesmek misali. Şiirin sonundaki / kesimler ve bize verilen anlam sunusu yazanın kafasında net ama okuyanların kafasında teknik alamda sorular bırakıyor onlar belirgin imge örgüsünün arkasında olan belirgeler mi yoksa şiir o belirgelerin bir yansıması mı? biz yalnızlığından aşkından ya da iç dünyasının çalkantılarından yazan bir kadının gri fotografından mı bakmalıyız şiire yoksa şiir o gri fotoğrın gerisinde mi durmalı .Bence buraya bir çözüm bulmalı. dil kurgusu şiirde bütünlüğünü koruma yolunda başarılı. imgeler aynı menşeyde kurulmuş. gel gelelim anlamadığım kısımlara tırnak içinde yazılan mısralar yerler eğer yazarın mısraları işe neden tırnak içinde, değilse kimden alınmış? tekrarlar şiirde bir motif oluşturma çabasında ama tekarlar aynı şeyi vurguluyor.motif yerine bir tekrar oluşturuyor. buna dikkat edilmeli.şiir yazmak zor mesele gittikça ağırlaşır yük içinden çıkılmaz bir hal alır o hal büyük şiiri doğurur. görmek dileği ile tebrikler