Bu Yüzden Cümle Kuramıyorum

susuşum sadece kendime anne
ağır travmalarda bölünen rüyaların ter kokusuyum, yastığıma sinen
yarım bir hikayenin, kırık virgülü

bu yüzden cümle kuramıyorum
kabirde ağlamakla dua arası eslerim
bitirsem şad olacak yüreğimin tümsekleri

mülteci bir öykünün uzaklarındayım
dilimi kuşlara yem eden, çeltik tarlası misali zulamda
o uzun boşlukta yitirdiğim özneleri özlüyorum sen kadar

hep kayıp
hep eksik
omuzlarımıza dayanan öykülerin, göğsümüzü kurşunlayan kahpe tetikleri

vurulduk anne
hani tuzaklarda, sinemizi açarken renklerin aldatan günahına
begonyalara boyandık bildik
meğer gül suyuymuş, gusül diye döktüğümüz sol omzumuza

mevsimlerden haberimiz yokmuş anne
zemheride ölmüşüz
unutmuşuz ölüler üşümez ki, şubat'ta

ey süleyman
unut artık kırkladığın mevlidi
türkü söyle ölü kulaklarına, tomurcuk iklimlerinden çaldığın

belki açılır son kez
nisan'a toprak doluşmadan gözleri
o kürek bir kez daha düşerken göğüs kafesine
avurtlarında resimlenir o mavi

mavi hiç yanmadı ki şehirde anne
yangının rengi hep alev
hep ateş yaladı dudaklarımız kavuşmadan
koşup giden hayale


susuşum sadece kendime anne
ağır travmalarda bölünen rüyaların ter kokusuyum, yastığıma sinen
yarım bir hikayenin, kırık virgülü

bu yüzden cümle kuramıyorum
kabirde ağlamakla dua arası eslerim ...