Ey Sevgili

Kalbi fakirliğim suskun çığlıklarımın enkazında, bir bir yıkılıyor hicran ağaçları, geriye sessiz ve sensiz bir ah!
Bir eyvah! Kalıyor.
Hangi musalla seni benden alır ki; gecenin ve günün koridorlarında yürürken adım adım...
Can kadar yakınken,
An kadar yakınken,.
Marifetse öleyim, nasibim kadar ölmek!
Boğazımda bir düğüm ilmek ilmek !
Göğün kıyısından yazdığım mektuplar...
Kabirde yoldaşım... Ateşten gömlek!
Günden muallâ günden sarhoş,
Canımın içinde candan sarhoş...
Tarumar gönlümün penceresinde ötüyor Hüma kuşu
Toprak kokan hasretimin gün ışığı vuruyor sol tarafıma,
Mahşer mahşer koşuyorum...
Kanayan yaramın bembeyaz alçısıyla...
Ney sesinde bütünleşen ruhumunun makberinde,
Biraz sevda oluyorum biraz hasret ..
Geldiğim yer sen, gittiğim yer sen ...
Aşkla yaratılan kaderimin mahmur bestesinde
Gönlümün en vurgun kasidesini dinliyorum...
Ey sevgili! Seni bende, beni sende biliyorum
Sen olmuş yanımla yine sana, yine aşkına bürünüyorum...