Eylül

son bahar yelleri dalımızda
bir ince hastalık yapraklarımızda
dökülüyoruz bir bir,bu hain
eylül akşamlarında,

geldiğimiz gibi çırıl cıplak
tenimiz ilk gün ki gibi sıcak
dokunuşlarımız sessiz,
gözler nemli,dudaklar ıslak,
son tütünde paylaşıldı bitti,
bilmediğimiz yerde,
bilmediğimiz duvarlar bizi izliyor,
titreyen eller birbirine kenetli
sevişirken mutluyuz,
melekler bunu günah diye
defterlerine yazıyor,
dudaklarımızda bir cümle
keşke bitmese bu gece
ve ben yarin yokum
dündüm bittim
ruhum sesizlimi dinler oldu
bilmem ki!
yüzün şimdi kime gülümser
peki şimdi,
senin için boş safyalara kim
şair niyetli notlar düşer
bilmem ki
benim kadar seni kim bekler
ben bağlarda üzüm yetiştir oldum
üzüm şarap olurda
içmeye yüzüm olmaz
uzaklardayım kayboldum
narin tenim üşür oldu
hava ayaz..