Gittim

acıyı anlatsam
ki kendini anlatıp üstüne
biliyorsun zaten, hikayemin bana düşen payını

zordur ucu açık ihanetler
ki mezarlar dolusu masalın, iç çığlıklarıyım da
karanlığa düşen başımın, sen öfkesini kaybettim
haklıdır cürmün, sarhoş masalarından tutup elimi taşıdığında o arka odaya

ve
titrerken sana ibadetim
kuş masalları yazıyordu, kıbleyi tutarken kalemin ucu

biz ki
kırık ibrişimin iki ucuyduk
kopacaktı eylül, varmadan bahara daha, biliyorduk

dört yalandı
her mevsimin payına düşen
ilki sende
sonu benden kalırken kurak kır çiçekleri, ağlayacaktı nisan

şimdi çıkar üzerinden bana ait kokuları
kusmayacaksın elbet öyle
varınca yeni bir iklimin gölgesine, nefesinde çam kokuları

ve
dönerken o taş plak
tersine


izini kaybettiğin
avuçları bulurken batan körfezin güneş eğrilerinde
evet olmayacak adımlarım, adımlarının bastığı köşelerde

gittim ben, yiterken
ve biterken kulak memelerinde seslerim

düşmeyeceğim
o vanilya kokulu patikalara
ömrümü kovarken güz gözlü gözlerinden

ve
verirken ölümün hakkını erkekçe ! ...