Göğün Beyaz Mavisi

çabuk soldu gelme
görme yosunun suda kıvranışını
bak demin geçti balıklar suyumuzdan
şimdi bu ıssızlık neyin nesi
sevdadır anlatılmaz kanar
dualara sıkışan sesleniş
ey ahalisi bol varlıklar
kimindir son nefesiniz

eğdi büktü dalgalar kendini
köpükler gelgitler ve konuşmalar
beni işitene soruyorum
sizi işittiğim gibi
gelin bir yalnızlığın içini doldurun
sevinsin ıslanmamış gölgelerimiz

alabildiğince ufka çarpan enginlik
neden kucaklayıp kaybetmiyorsunuz bu aşkın hasretini
geri gelin ve getirin
sizin varlığınızı yudumlayan besteler
şiirin dokunaklı kalbine batıyor
ve yatıyor orada uzunca yola

ikisinin arası için size biraz daha uç verdik
bakın bu göğün beyaz mavisi
bu da denizin yeşil dibi
yıkanmak ister misiniz kimseye görünmeden
korkularımızın teninde ala duygular
sarılırız bir birimize sonsuzluğun içinde

saklı bir sandal bulup kaçtı
biliyor bu durgunluğun bir felaketi var
yumdu göğsünü rüzgarlar
kavradı kabaca öyle
samimi bir yok oluş şarkısı söyleyerek.