Haklıydın

Bir kağıt parçasıydı adın ilk zaman.
Sonra zihnimde canlandın.
kalbim kabul etti isteye isteye...
gülüşlerimde varoldun,
hüzünlerim adından çokça söz etti.

Yüz çizgilerimde kendine yön verdin,
saçlarımda ak oldun gözlerimde katre.
İlkbaharımda ışıl ışıl çiçek oluverdin, büyüdün...
Kurudun, bir ağacın düşen yaprağı oldun sonbaharımda.

Su gibi hayat oldun,
Ölüm gibi sonsuz...
benim gibi yalnız
Kendin gibi arsız oldun.

Hayatımın her karesinde sen vardın.
Ama senin hiç bir anına anlam katamadım.

Ben seni yaşarken her santiminde hayatımın,
yeni ölümler biriktirirken...
Sen nerden bilecektin,
Kim sevmiş, kim acısında göz yaşıyla boğulmuş.

Sevmek; gücü sevilene vermekmiş
Haklıydın...