Ham Bir Öykü

İşçi terini sömüren
Kominist bir bürokrat gibi hayat...
İnandığım ne varsa
Vita kutusunda kök salmış ağaç gibi...
Buraya kadarmış diyorum..
Bak!
Ötesine geçemiyorum,
Büyüyemiyorum...
Cocuk yaşta ölüyor aşklarım,
çocukluktan hep,
yastığımı ıslatan gözyaşlarım...
ıslaktır şemsiyemin gölgesi buyüzden
işe yaramaz nitekim..
ben vita kutusunda bir ağaç,
pas içinde, veremli bir çocuk gibi köklerim..
Sen dalımdan koparılan hayat,
Zamansız hasadımın meyvesi...
Ham bir öykü bizimkisi buyüzden,
Ne ben olgunlaşabilirim, ne sen..
Ben hep cocuk kalıp
bağdaş kurarken vita kutusunda,
Sen, tara saçlarını,
En güzel kokunu sür...
Rujunun tadı, emanettir dudaklarına,
Giy en dar elbiseni,
Bedenini iklimden iklime sür....