Herkes Uzaklara gidiyor Bir de Ben Gideyim Bari

Struga,

Mekadonya da küçük bir şehir

Ohrid gölüne sırtını dayamış,

Ne tanırımm ne de bilirim

Amma velakin

Hayallerimi süsler

Şu vakitten

İtibaren,

Bir düş mü

Kalacak yoksa

Bir rüya mı bilemem,

Belki de

Gurbetin sılası beni oraya çeken

Alışılmışlığa alışmıştık

Kanter içinde,

Soluk almak

Îstercesine

Bir nevi

Yarınların çeşmekeşesi,

Anladık

Kilometrelerin bir anlamı yok

Yine

Bir merak işte

Kök salmış bir umudun

Çaresizliğine inat,

Susuz kalan bir

Çölün

Tam ortasında

Uyanmak nasip olacak mı acaba,

Sanmıyorum

Dilimizi esir alan kelimeler

Yüzsüzlüğünü bırakamıyor işte,

Zamana sıkıştırılmış ömür

Uzatsa da özgürlüğe

Ellerini,

Cesaret fakiri ruh

Bulacak elbet

Bir kulp

Duvarlara

Tırmanmamak için

Umudu ters köşeye yatırarak...

* Berlin, 28.12.2023 *