Hüznemeyyal

Üzerime yağmur giyindim

aldırma ellerimin kuraklığına

verimli topraklarda hazana şahit oluşumdan mı

hüzne bu denli meyyal duruşum

gölgesine sığmayan çınarın resmidir oysa

sahipsiz kalır gibi oluşun kaligrafik destanı

matruşka ihtimamıyla iç içe acılar

sönmüş sanılan mizansen bir volkanı

kraterinden öpmek gibidir ayrılık

modern zamanların feracesinde

fikr-i ferdâ arayan uykusuz gözlerin ki

pek baldıran bakıyor bu akşam

yoksa ciğerinde tuzlu kum mu var

baştan ayağa rozerin gibisin

tepeden tırnağa ilkbahar

gidişin kırkikindi kokar

dönüşün ah dönüşün bir devrim düşlemektir yar

Fm