Kal Diyen Yoktu

Ömür defterinin dipsiz kuyusu
Zalim ayrılıklar kal diyen yoktu
Baharı bırakıp kuşluk uykusu
Ölüm fermanına dur diyen yoktu

Yoktu karanlığın zifir çizgisi
Aşkın türkülerde derin ezgisi
Arif olanların kalpten sezgisi
Usul bilmeyene sopası yoktu

Karlı dağ başında çemen karışmaz
Al yanak üstünde allık kırışmaz
Haddini bilenler usta yarışmaz
Düvenin ucunda tokmağı yoktu

Betim bilmiyorsan duygudan sökül
Sazda düzen tutmaz perdeden dökül
Kardeş yeter artık önümden çekil
Düzenler perdesiz çal diyen yoktu

Döndür mihrabını görsün erenler
Yüce dağ başında garip cerenler
Buğdaylar su vermez arpa derenler
Bebeler aç bil aç süt veren yoktu

Yoktu hanlarında misafir eden
Bir günün hatırı kapılar beden
Ölüm hak vermez kurudur ten
Soluğa üfleyen Azrail yoktu