Kapkara Öyküler-3

'Ağzımda hep o paçavra türküsü/
Niye çattın kaşlarını...'
Toparlanamadım/
Ondan sonra...

Çocuklar/
Kan kokan coğrafyanın
Kınalı çiçekleri...
Bu gece yine koptu
Yüreğim iç sızılarında
Ne çok öldüler/

Sanki...
Kum tanesi bir yalnızlığın
Yelkenlisinde çocuklar
İnsanlığını yitirmiş
İnsanlığın/
Sarkacındalar...

Delinmiş bir duvarın
Şose boylarında
Ölüm kokan keleşlerin
Tetik ucunda/
Sokağın başına tünemiş kuşlar gibi
El açıyor fukaralığa/
Kardeşine baba
Kurşun yemiş babasına
Anne oluyor çocuk/
Gölgesi büyümeden ağaçlara...

Ve memeyi unutmuş
Bebelere ip oyuncağından
Beşik dokuyor çocuk
Cennetlik elleriyle

Havuz başlarında
Yellenirken insanlık
Bir tas çorbanın rüyasında çocuk
Düğün konvoylarının ardında
Üç kuruş para uğruna
Savruluyor bedeni
Güvercin misali...

Sevme duygusu çoktan gitmiş
Dudaklarından/
El öpmeyeli
Bir bayramlık
Şekerlemesinde
Unutulmuş çocuk
Derin kuyuların
Girdabında/
Adı savaş olmuş
Adı ölüm...
Kapkara öykülerin solungacında
Özgürlüğe barışa balık olmuş çocuk/
Bu alık insanlığa
İnat...