Katıksız Coğrafya

Şırıltılı bir rüya suyunda gibi

narin, duru duygularımı sana yıkıyorum.

Hiçbir leke hiçbir çamur tozu,

ve kötü sözler

ve beddualar kirletemez artık seni bana

ve savaşlar.

Bu duygu sarmalım, doğunun güneşinde kararmış

ayazında çatlamış, savaşlarda gözleri dağa silahlanmış

kimliğinde ovaların yeşili, babaların tahsin,

anaların can evine kök salmış çocuksu bakışları

eriyor.. Coğrafyanın aşkı toprağa gömülüyor.

Saz benizli bakışlar taşranın hürmeti suyuna

zehirli saç tellerini atıyor, atıyor da 

toprağı küsmüş suya, çam ağaçları intihar ediyor

dökülüyor tel tel, kar taneleri düşmeden infilak ediyor.

ve ben matemimi savuruyorum, tertemiz deliriyorum sana
aşkı öldürene inat, sevgiyi baltalayana 
çığlık çığlığa bizi koparan bu kara parçasına inat,
isyan bayrağını dikiyorum ölü coğrafyanın tam ortasına.

Bulutsuz yağmurlar, topraksız fidanlar doğuruyorum

her katresi okyanus renginde, mavinin aşkını,

dilhun bakışlara, kirli sözlere inat 

peşkeş çekiyorum gözlerine.

Çingene karası, hilal hançeri kaşlarını süsleyen,

kirpikleri nefesime ritim tutmuş gözlerine.