Kızıldeniz

Sevimli bir dağınıklığı topluyordum zihnimde

Güz yaprakları adedince sarardım önce

Utangaçlık düştü sonra düşünceme

Kızardım sen aklıma gelince

Yanaklarım al al

Hücrelerimi yarıyordu

Bir asadan farksız bulutlar

Boşlukta ne arasın umut

Benim gönlüm zaten bir deniz

İşgalleri aşıp ben olmak derdinde

Kırık bir hikayeyi

Bir duvar kiliminde d/okuyan ellerin

Ardılıydı yüreğim

Ben sevinçler kardıkça kerpiç duvarlara

İçimden freskler dökülüyordu

Suların altında yaşamak için

Kendime ufacık resifler aradım

Dalmadan diplere

Soydum attım kabuklarımı

Yırtıp attım

Siz kendi mahkemenizde asıp keserken

Bir sonraki öğünün çiğliğini

Duyguları yırtılmış bir kadının içi ağlıyordu

Yüreğinden kan damlıyordu şefkatin

Erkek tanrılar için İnka'da yere seriliyordu

Çocuklar 

ve 

Kadınlar

Adına medeniyet deniliyordu

Kirli tapmaların

Hayalleri kovalıyordu kuşlar başka bir karede

Siyah beyaz bir ölüm kalıyordu geriye

Hiç yaşanmamış gibi

Böyle değildi Kızıldeniz

İçini doldurmak için yapılmıyordu eskiden savaşlar

Bu kırmızılığı alın nolur

Bana başka bir iklim verin

Saf inanç ve güven gibi örneğin

Yeniden sevmeyi hatta

Suskun telaşlarımı

Bitmez coşkularımı

Küsmeyi sizlere üleştirdim

Barış

istiyorum

sadece