Köhne

" Kara defterin en beyaz sayfası,

karar defterinin can alıcı imgesi,

parmak izinin huzursuzluğu, korku eylemi."

Vakitsiz bir geceden;

her gece bu odada olsaydın,

inan bana sen ben olsaydın,

Tanrı'nın olağanca gücünü benim üzerimde kullandığını,

bu sancıları bu ölümleri yüzüme tükürürdün! 

İçim daralıyor, içim sıkılıyor,

kâh ışık var kâh karanlık.

Duvarlara asılı not kağıtları,

idam sehpasında vurulmuş sallanan mahkumun boynu gibi 

gam vuruyor her dokunuşumda, her seni okuyuşumda.

Kaç kere infaz edilir bir ölüm tümcelerin arasında.

Masanın altındaki kitaptan saç telini alıyorum bir kere öldükten sonra,

evet o saç teli, o gecenin üstüme yapışan,

kilometrelerce yolu bir kalkan gibi boynuma dolanarak benimle gelen saç teli.

Kokluyorum onu.

Bir saç teli kokar mı?

Boynundan aşağı sallanan dalga dalga saçın hadi neyse,

omzuma dayadığın başına burnumun direğiyle asılmam hadi neyse,

tek bir saç teli kokar mı?

Deli derler adama.

Nasılda kırılgan, eskimiş, yıllanmış şarap gibi

can çekişiyor avucumda. 

Yenisine uzanan yollar kapalı. Olsun, ben alıyorum kokusunu.

Hep görecek değiliz ya düşleri, koklayalım birazda,

kokusu olmayan çiçeklere dokunduğumuz gibi, onlara beslediğimiz pembe düşler gibi.

Avucumda şimdi saç telinin sancısı...