Konacak Yerimiz Yok

Baykuşlar tünemiş pencerene
Ayrılık türküsü yakmışlar evvel zaman içinde
Rüyaların can verirken
Katran karası gecelere
Ne haberin var zamandan
Ne zamandan bir haber getirmişler

Suyu zehir,bıçaklar gölgesinde
Gerçeği perdeleyen binbir talan peşinde
Ayrılık bahçesine dikmişler hasreti
ömürde vefa yok deselerde

Gökyüzünden düşen çiğ damlası
Süzülür buğulu teninden
Kimine doğum haberleri gelirken
Kiminin son seferi başlamıştır gözlerinden

Bakışlarının son demi,son nefesi
bedenin son vazifesinde şimdi
Öylesine hantal kalır, öylesine yorgun ki
Ömrü tamamlanmamış sözlerin

Yükün ağır ne varsa hayatta
Gerekli,gereksiz yüklemişler sana
Derdini sen,söyleyememişken hayata
Kurumuş toprağın hasatını beklemesi gibi

Konacak şimdi yerin yok
Gökyüzünde kuşlar gibi tutsak
Özgürlük mü? neye yarar özgürlük?
Göğüs kafesinde kalanlar
şimdi senden daha özgür

Oysa ömür dediğin
Çekip gider gözlerinden
İçin için yanarken bağrın
Hasret düşer susamışlığa

Gerçeğin yalandan farkı yok
Perde perde iner gözlere
Ömür dediğin senden kalan
Boş duvarda bir çerçeve