Koygun Acılar

bak!

baharın gülü solmuş

erik çiçeklerinin açma telaşı

minikti yüreği çalı kuşlarının

ellerimin bu kaç kanaması

daha bir kötü bakıyor

şu köy dallaması

ökçelerini eğmiş

paytak ördek

gönlümün

kabadayısı...

bitiyor;

karşıdaki gül hatmiler

bu kese kâğıtlarına giren

vurdumduymaz kirazlar

bu ala yeşil bağbanın

son elmaları/

bak yüzü kızarmış

gelgit zamanların

ekşi gündüzlerdi

ardına bakınca güzün

önden gidince hüzün

garip akşam ayinleri

çöl kuşları çoktan uçtu

kalbe ziyan ülkesine

gözlerimde o bitmez

koygun acılar...

gidiyorum!

arsızlar ülkesine

bu nefes tonlaması

bu dilimin ayarı

perdesiz camlarım

kırık dökük duvarlar

bu koygun acıların

salvosu....

iki sigara arası/