Köyler

Köy köy serilidir

bu topraklarda köyler

kimi gölün kenarında

kimi göle bakar

kimi çevrilidir

uzak yakın dağlarla

kimi söğüt kavak

dut ağaçlarıyla

her ay ,

her yıl büyüyerek

gölü yürüyerek geçer türküler

her köy

kendi yeşilliğiyle güzeller

yeni soluklar eklendikçe değişirler

yıldız kayması gibidir

gecesinde Ağın köyleri ,

görünüp kaybolurlar

yolların alaca karanlığı uzar gider

göğü siyah bastığı  gündü

fırtına şimşek yağmur

uyur gecenin kollarında köyler

ansızın şafakla başlardı umutlar

yeni güne açar güneş

ıslanmaya doymuş toprak uyanır

Ilık toprak altından

yükselir saklanmış bitkiler

toprağın gövdesinde solucanlar

doyurur tavuk ,horoz ,civcivleri

çalı diplerinden tok keklikler havalanır

hafif uyku sisinde Ağın köyleri

güneşle göz göze gelir

yağmur sonu gök kuşağı

tak kurar üzerine köyün

uyanan toprak haber verir

bağ bahçe bostanlara

asma teveklerine yaslanmış salkımlar

sevinçle ışıklarını saçar

köylerin bereketi artar dualarla

ömürleri uzatan tatlı dutlar

acılı acısız bademler

kızgın kumda leblebi sacda

Ağın köylerinin vitrinidir

dağların zirvelerinde kar

düşen cemreleri konuşan yaşlılar

toprak ve ağaçla selamlaşan kuşlar

yaşama sevinci verir insana.

08.01.2024 / İstanbul