Münzevi

- Ki benden daha çok tanırlar beni onlar ve onlar yaşamakla varolmak arasındaki o daracık tünelde, kendi elleriyle beton döktükleri ciğerleriyle bir alay dolusu insanın alaylı baktığı gibi bakıp; kâh kıskıs gülerek halime, kâh koro halinde haylayarak kapı dışarı ederler ya da yüz geri beni... Görseniz hepsi mangalda kül bırakmayan kudret timsali... Oysa bilmiyorlar ki; benim derdim onlarla değil kendimle... Biliyorum körler diyarında kuş şeklinde mum yapmak gibi bir şey bu... Ama bilinsin isterim; bu kargacık burgacık, bu tıngır mıngır, bu bir sıkımlık hayat, bu tecrit, bu münzevlik kendi tercihim... 

Bu yüzdendir ki bilerek ve isteyerek hep aynı çıkar sonuç

Yani

İçimi yani içimde yaşayanları - kim varsa

Dışımı yani aynadaki beni - ben varsam

Hayatı yani yaşadıklarımı - anılarım aksak

Kabuslarımı yani korkularımı - hayallerim ölü doğmuş cenin

Neyim varsa toplarım arasıra

Çıkmaz ortaya hiçbir zaman tüm bir insan bir kişi bile

Hep bi'yarım hep bi'eksik hep bi'eski

Daima eksi

Neyse ki 

Yalnızlık diye pamuk bezeli sığınağım var

Hem de 

Taaa çocukluğumdan bu yana

Büyüyüp öğrendikçe insanları taşa duran

Taşa durdukça taş kesmiş bana sığınan