Neydi Birbirimize Söylediğimiz Yalan

bugün anladım
beni çağırırken içinde yitirdiklerinin çoğaldığını
bana ait bize ait ne varsa
kalbinin en uzak yerine gömdüğünü
bu sabah seni izledim ben oysaki
sana baktım doyasıya öylece
dokunmak istedim yüzüne saçlarını okşamak
el vermedi mahçubiyetim gitmedi ellerim özlediğim sevdama
ayrılık içinmi var olmuştuk
yoksa mutsuzluğun dayabilirliğinimi ispat ediyorduk
neydi bizi bu kadar uzaklaştıran
neydi bizi acıyı yaşatan
senin gülen yüzünü kahkahalarını
neden gözyaşların almıştı
en mutlu anlarının rolünü neden susmaların çalmıştı
söylemek isteyipte diyemediklerini
ne bu kadar çoğaltmıştı
bir evdeki iki yabancı
iki yorgun sevda iki kırık kalp
ne ben sana nasılsın diyebiliyordum
ne sen bana günün nasıl geçti
zorunlu yanyana gelişlerimiz çoğalmıştı sanki
bir fincan kahve iki tabak yemek
bunlarmıydı bizi bir arada tutan şeyler
ayrı oturduğumuz bu koltukta
ne çok kahkaha sığdırmıştık oysaki
ne çok güzel söz ne çok dokunuş
hadi biz susuyoruzda söylemeye korktuklarımızdan
anılarımızdamı sağır olmuştu acaba
mutsuzluğa onlardamı alıştırdı kendini
bu yorgun sevdanın yarım kalmış cümlelerinde
hatırlarmısın ?
ben en çok ellerini severdim
her dokunuşunda cennet ellerinin arasındaki şey derdim sana
sen ise benim seni sevmemi severdin
bıkmadan usanmadan koşulsuz sevmemi...
neydi bize gözyaşlarımızı çoğaltan
neydi bu kadar sevipte sadece iç geçirten
bitmişmiydi sevgimiz sevdamız
bitti demeyemi utanıyorduk yoksa
ayrı olsakta susup konuşmamakla
seviyormuyduk biz olmayı yoksa
gururumuzmuydu yoksa inadımızmıydı bizi böyle yapan
alışkanlıkmıydı aşkmıydı bizi bir arada tutan
neydi bizi bu kadar uzak tutan
neydi bizi birbirimizden koparamayan
ayrılığı hiç sevmedik oysa
ayrı kalmayı hiç beceremedik
haklı yanlarımız dolup taşsada yüreklerimizden
hiç gidemedik birbirimizden
gitmeyi hiç istemedik yüreklerimizden...
ben sana seslensem
baksam öyle anlarmıydın yine demek istediklerimi
yada sen gelsen hiç bir şey demeden yanıma
ben anlarmıydım aşkın bizi terketmediğini
neydi bizi yeniden sevmemizi engelleyen
neydi mutluluk denen o dileği gerçekleştiremeyen
biz aşktan hiç vazgeçmedik oysa ki
aşkın bizi terketmediğini bildiğimizden...