Ölü
Bu şiir, 05.11.2025 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
Bir boşlukla sıvadım kendimi
İçim dışım cam kırıklarıyla doluyken
Gözlerimi göğe diktim
Açtım gözlerimi alabildiğine bir ölü edasıyla
Şaşkın, aykırı
Gittiğinde bu şehirden
Sonbahardı henüz
Henüz yapraklarını dökmemişti incir ağaçları
Hüzünlere bulanmış yüreğimi avuçlarıma koyup
Sana getirmiştim
Sana yüzyıllar öncesinden sevinçler
Sana, beş yaşında bir çocuk sevinci
Gözlerimde yıldızlar…
Yıldızları göğsüme saplayıp
Yerle bir etti şehrin gri bulutları
Toprak ağladı, gök ağladı,
Parçalandı yeryüzü,
Paramparça oldum çarptığımda duvara.
Parçalandım,
Ama tek gözyaşı dökmedim senden sonra.
Ben de iyi bir duvar ustasıyımdır. Benim kökdelenlerim içi boş tuğlalar. Bu çimentonun harcını biraz h.içsel anlamlarla biraz da varoluşçulukla karıştırıp, tuğlaların içini doldurarak m.alayla duvarı sıvarım. Ama o boşluktan hep bir gedik açılır, o çatlaklardan hep hüzünler azar azar sızar dışarı. Her gün bir hüzün macunu hazırlarız o delikleri, sızıntıları kapatmak için...
Hüzünlü bir şiirdi, sonbahara yakışan türden. Güne düşen şiirinizi ve yazan kaleminizi kutluyorum Hatice hanım. Saygılarımla
Şiirimi günün şiiri seçen kurula ve edebiyatla sevdalılarına teşekkür ediyorum. Sevgiyle...