Otorite Devri

Çocukluğumun uykusuz sabah namazlarının yerini,

ibadetin en evrilmiş haliyle tefsire şayan,

gece nöbetlerinin ihtilâmına bırakıyorum 

bir küçük kuşuyla

ve yeryüzünün dört bucağına zehirli dualarla.

Tek korkum, kafamın içinde konuşan o sesin ben mi olduğum

ya da bu yaşıma kadar henüz kendimi tanıyamamış iken 

yarın ölüvermek, diyor o ses ve iç savaş başlıyor

yahut gözlerimi açmadan bitiyor, ne gülünç. 

Bana nasihatler yağdırıyorlar körkütük 

süt banyosunda ufku küllenmiş döl karası narsistler.

Kasırganın içinde dans ederken fırtınanın huzursuzluğunu

nahoş bir özgüvenle sela veriyorlar.

Son savunmalarını yaptıktan sonra pusulamdan atıyorum

parsel, parsel,

arşıma zincir, gövdeme tehdit, gözlerimin ferine şükür ve isyan.

Tanrım, yine iç ses!

Sosyopat birine ağır, çok ağır bu yük/lü sızı

ekmek arası kurşun bu ayetler.

Tantalos'un ızdırabı olsun 

doksan dokuz adını silsin bu ustaparmak 

yeter ki cilalasın bu ezgiler çatlaklarımı.